[The Final Prophecy] The final prophecy has faded

De reis naar Fourtrees was vermoeiend. Hij had al een hele afstand gelegt de hele dag, en de brand maakte alles nog zwaarder, vooral door de as die in zijn longen bleef hangen. Stormstar en Mousefur liepen voorop de groep. Ze kwamen dichtbij Fourtrees, hij kon het ruiken aan de geur van as en verbrand haar.

Eaglewing kwam uitgeput binnen in Fourtrees. Hij zag Stormstar naar de andere clanleiders lopen die er kwaarblijkelijk al waren. Eaglewing keek naar de plaats waar Silverfang stond. Hij kon niet anders dan verdrietig worden aan de gedachte dat Duststar daar had moeten staan. Om zich heen zaten verslagen katten, in paniek, huilend of gewoon voorzich uitstarend, niet wetende wat de doen. Eaglewings gedachte liet hem weer terug leiden naar zijn moeder, op dit soort momenten miste hij haar warme aanwezigheid het meest. Een grote druppel rolde over zijn wang en sloeg op de stoffige grond voor zijn poten neer.

Spoiler:

Silverfang had warriors er op uit gestuurd om de andere clans om hulp te vragen, terwijl zij nog hopeloos op zoek was naar haar kittens. De warriors waren al snel terug, toen ze een bekende stem hoorde, "mama ben jij dat?" piepte ze hoopvol. Direct keek ze om, "Brainkit!" sprak ze vrolijk en drukte haar neusje tegen die van de kleine kitten aan. "Kom hier, mijn schat. Je broertjes en zusjes al gezien?" vroeg ze hoopvol, ze had er in ieder geval eentje terug.

Silverfang begon met spreken toe zij was gearriveerd. "Het territorium van Skyclan is volledig verwoest," Shrewstar richtte haar blik even op de plek waar het SkyClan territorium zich ooit had bevonden en zag de grijze massa. "Na de beving is er een brand ontstaan in het kamp die alles verzwolgen heeft. Duststar is in de brand omgekomen en ik heb de clan hierheen gebracht omdat we nergens anders heen konden." Shrewstar fronste. En wat nu? Wilden ze hier blijven? "Ik heb de clans bijeengeroepen omdat we moeten overleggen hoe we nu verder moeten. Ik kan de clan niet hier laten, Skyclan heeft een thuis nodig." Everstar was degene die weigerde SkyClan ook maar enig gebied te geven en ergens gaf Shrewstar de poes hierin gelijk, maar ze besloot niets te zeggen. WindClan en ShadowClan konden nog steeds niet goed met elkaar omgaan, dus nu ook niet. "Jullie kunnen de Skyclan niet in de steek laten! Er zijn altijd 5 clans geweest!" Een SkyClan kat riep dit uit en Shrewstar gunde haar een korte blik. "Wat moeten we anders, Everstar? Je verwacht toch niet dat wij uit dit land vertrekken? Ik heb gewonden. Kittens. Elders. De helft van de clan zal die reis niet halen!" Silverfang sprak weer en dit keer stond de Clanleader op, haar groene ogen vonkten fel. "Dus dat betekent dat wij echt gebied in moeten leveren?" Gromde ze licht geïrriteerd. "Dan zijn alle Clans straks gedoemd om te sterven!" Riep ze wat kwaad uit en zwiepte een keer woest met haar staart. Als dit de oplossing zou zijn, dan zou ze weigeren SkyClan een hap van haar Clan's gebied te laten nemen.

Er werd wat gediscussieerd over hoe het nu verder moest. Zwijgend volgde hij het gesprek, zich er nog even niet mee moeiend. Het ging over het verdelen van het clangebied. Ze waren helemaal gek geworden ofzo? Hier was hij het eens met Shrewstar. Dan was er nooit genoeg prooi! Plots begon een van Thunderclans warriors zich er ook tussen te gooien, "Ik vind dat ze gelijk heeft." sprak de warrior kordaat. Was die nu helemaal van lotje getikt? "Ho, ho, ho, en waar dacht jij genoeg eten vandaan te halen voor 5 clans op het territorium van 4? We komen al amper rond tijdens Leafbare!" sprak hij de kater luidkeels tegen. De kater keek wat uitdagend, maar hij kon al even uitdagend terug kijken. De kater moest niet denken dat hij milder met hem zou zijn omdat het een clangenoot was.