Lucht-je-hartje

Mistgaze schreef:

Ik kan heel slecht met suïcidale mensen het spijt me.. Voel me altijd heel slecht maar ik weet nooit wat ik ze moet vertellen.

haha Kiki, don't worry. Hier the same. Ik mag dan zelf suicidaal zijn geweest, ik weet echt niet wat ik tegen die mensen moet zeggen.. wat moeilijk word omdat zowat 50% van mijn vrienden suicidaal zijn xD Maar hey, je mag gerust tegen deze mensen zeggen dat je niet weet hoe te antwoorden, zelfs zeggen "hé, liever nu niet.Wil je er alsjeblieft met iemand anders over hebben?" om een suicide-dinges-gesprek stop te zetten word echt geaccepteerd! Gewoon doen, het is heel normaal die persoon die het moeilijk heeft zal zich achteraf schuldig voelen als hij/zij beseft dat jij je ongemakkelijk/onzeker over je antwoorden voelde!

-hoop dat dit wat duidelijkheid gaf xD hahah pb atijd open!

Soms voel ik me echt te kinderachtig voor WS ;-; Sorry, moest er even uit.

Halflion schreef:

Soms voel ik me echt te kinderachtig voor WS ;-; Sorry, moest er even uit.

Bedoel je WC, omdat WS niet meer bestaat..
Maar niemand is te kinderachtig voor een RPG hoor! Het gaat er om dat je plezier hebt en als je daarbij lekker kinds doet, dat mag, daar is niks mis mee, dat is juist goed.
Ik wordt 20 en voel me soms ook lekker kinderachtig, maar I don't give a Mousedung, want dat lekker kinds doen maakt me blij en voelt juist goed.

Ik hoop dat jij er ook gewoon lekker van kan genieten x

Smokegaze schreef:

Halflion schreef:

Soms voel ik me echt te kinderachtig voor WS ;-; Sorry, moest er even uit.

Bedoel je WC, omdat WS niet meer bestaat..
Maar niemand is te kinderachtig voor een RPG hoor! Het gaat er om dat je plezier hebt en als je daarbij lekker kinds doet, dat mag, daar is niks mis mee, dat is juist goed.
Ik wordt 20 en voel me soms ook lekker kinderachtig, maar I don't give a Mousedung, want dat lekker kinds doen maakt me blij en voelt juist goed.

Ik hoop dat jij er ook gewoon lekker van kan genieten x

Dankjewel, erg bedankt voor je reactie, 't betekent heel veel voor me <3

Halflion schreef:

Smokegaze schreef:

Halflion schreef:

Soms voel ik me echt te kinderachtig voor WS ;-; Sorry, moest er even uit.

Bedoel je WC, omdat WS niet meer bestaat..
Maar niemand is te kinderachtig voor een RPG hoor! Het gaat er om dat je plezier hebt en als je daarbij lekker kinds doet, dat mag, daar is niks mis mee, dat is juist goed.
Ik wordt 20 en voel me soms ook lekker kinderachtig, maar I don't give a Mousedung, want dat lekker kinds doen maakt me blij en voelt juist goed.

Ik hoop dat jij er ook gewoon lekker van kan genieten x

Dankjewel, erg bedankt voor je reactie, 't betekent heel veel voor me <3

Geen dank ^^ mijn PB-inbox staat altijd open x

Ik weet niet. De examens komen eraan, nee wacht, ze zijn er al bijna! Ik zit vol stress en dat heeft invloed op mijn studies. Ik ben 14 en ik kan niet eens zelfstandig een planning maken, ik voel me er zo stupid over. Op school zeggen de leraren tijdens de studie: 'werk al wat voor je examens' maar ik kan zo nog niet werken zonder dat mam een planning voor me heeft gemaakt. Ik kan niet zelf plannen, daar heb ik vorig jaar een uur aan verspilt. Ook zegt mam dat ik waarschijnlijk een lichte vorm van autisme heb en dat maakt me zo verdrietig. Ik zat in de living een taak te maken en ik hoorde haar praten over mij tegen een vriend die even langskwam. Het maakte me zo sad wanneer ik haar steeds dat zelfde woord hoorde zeggen. Ik voel me nu een ander persoon, ik voel me op sommige momenten niet meer dezelfde. Alleen door me bezig te houden met de dingen waar ik van hou vergeet ik het. Maar als ik me daarmee bezig wil houden, vergeet ik m'n studies, want ja, WC en muziek vind ik alleen maar op de pc en dat is te veel afleiding natuurlijk :/

Hé Zoé! Ik had hetzelfde probleem, ik kon niet plannen. Mam moest dit doen of ik deed er wel 3 uur over EN maakte fouten zoals examens op foute dagen plannen xD Maar nu kan ik het wel! Je mag me altijd via fb een berichtje sturen en ik geef je tips om te plannen belangrijke dingen die je moet weten voor exames is: welke examen welke dag, hoeveel bladzijden/hoofdstukken/defeniteis per examen moet je leren EN wat ik doe is altijd de dag voor het examen proberen in te plannen dat ik de leerstof moet "herhalen" en dus de dag voor het examen geeeen nieuwe leerstof meer moet leren. Dit verlaagd de stress van een dag voor een examen! Als je meer tips wilt mag je me via fb altijd je examenplanning doorsturen dan kan ik je helpen met tips zoeken en zelfs helpen met een planning maken! (dit kun je doen in "word" OF op papier.. je kunt een weekplanner/agenda-ding kopen in hema voor 99cent of een euro. Dan vergis je je alvast niet meer van dag.

KORT: welk probleem je ook lastigvalt, stuur me een berichtje!

Over autisme..
Ja ik ken het wel hoor en merk het ook bij vele anderen. Ze zijden tegen me dat ik een lichte vorm heb van autisme en autistische trekjes. In het begin maakte dit me onzeker. Maar eigenlijk nu niet meer, want je bent nog steeds dezelfde persoon. Je leeft al 14 jaar als zoé, en omdat je normaalgezien geboren word met autisme leef je dus al 14 jaar met die lichte autisme. En voorheen trok je je het toch ook niet zo aan? Waarom nu dan wel.
Elk autistisch min puntje heeft ook zijn pluspuntje!
bv: ik kan gevoelens heel moeilijk bij mezelf herkennen etc Maar ik kan me heeel goed inbeelden in anderen! Wat dan weer met zich meebrengt, dat ik een geweldig grote fantasie en inbeeldingsvermogen bezit
Zoek voor elk minpuntje dus een pluspuntje! En ook daarbij kan ik je helpen meid!
Je bent een GEWELDIG persoon, vergeet dat niet!

@Lau; Dat plannen is nog steeds moeilijk, maar vandaag (denk ik) gaan mam en ik er een maken. Ik ben nog niet eens begonnen en dat zorgt wel voor tijd te kort en dat maakt me bang voor sommige examens :/ Ik moet zelfs nog een lange-termijn taak afwerken en daar moet ik me heel de dag mee bezighouden, anders geraakt ie nooit af.
En over dat autisme, ik vind het stom dat mam mensen er over 'inlicht'. Toen die vriend langskwam hoorde ik het haar zeggen, maar waarom? Het is een vriendelijke man en alles erop en eraan zal ik maar zeggen, maar hij hoeft toch niet persé te weten wat ik heb of wat er is met mij? Waarom gaat ze hem er over inlichten als hij me half nog niet kent en me nooit zo vaak ziet etc. Als mensen er achter zouden vragen, zou ik er eerder eerlijk antwoorden dan alles alvorens te vertellen, da's gewoon overbodig denk ik dan. en nu durf ik me ook nooit iets af te vragen. Ik vraag me vaak dingen af die ik op tv zie of gewoon buiten tegenkom, maar nu durf ik zo'n dingen niet meer te vragen aan mam of pap want dan vind ik mezelf 'autistisch' lijken. Dat ik, ik weet niet, andere interesses heb dan 'gewone' mensen ofzo.

Ja, ok, ik weet niet precies of dit hier moet maar wil het toch wel even kwijt.
ik heb dus een hele tijd terug een jongen, die we maar even J noemen, ontmoet bij mijn toenmalige werk. Hij vroeg me mee uit, maar ik had toen nog een vriend en zei natuurlijk nee. Nou, dan wilde hij afspreken 'als vrienden', waarop ik niet echt nee op kon zeggen. Dus er gaan een aantal weken voorbij en we spreken af en toe 'als vrienden' af, omdat ik geen nee tegen hem durfde te zeggen. Uiteindelijk vertelde hij dat hij me leuk vond, waarna ik hem vriendelijk heb verteld dat dat niet wederzijds was en dat ik dus al een vriend had. Daarna heb ik het contact verminderd en een tijd hoorde ik niets van hem.
Maar tja, toen ging het uit met m'n vriend en boem daar was J weer die me berichten stuurt en wil afspreken. Ik probeerde het met hints duidelijk te maken dat ik geen interesse had, maar daar moest J niets van hebben. Uiteindelijk heb ik toen mijn moed bij elkaar geschraapt en hem gezegend dat het nooit niet ging werken tussen ons en dat we misschien daarom beter niet af konden spreken meer. Dat was echter alsnog niet duidelijk voor meneer J, want hij wilde afblijven spreken 'als vrienden', alweer. Toen heb ik geen antwoord meer gegeven en er gingen echt iets van 2 maanden voorbij zonder ook maar een woord van hem te horen, maar gisteren krijg ik out of the blue weer een bericht van hem; 'heb je tijd om te praten morgen of volgende week'. Omdat ik vond dat ik wel duidelijk was geweest reageer ik niet, stuurt hij 'leef je onder een steen ofzo *Angry emoji*' en toen ik die dag nog niet reageerde 'je mag reageren hoor'.
En nu weet ik niet zo goed meer wat ik moet doen?? Ik ben toch best wel duidelijk tegen hem geweest en heb helemaal geen zin in hem, maar hij weet waar ik woon en hij woont letterlijk 10 minuten van me vandaan. Daarom ben ik bang dat als ik hem blokkeer, dat ik misschien nog eens problemen krijg als ik hem tegen kom. Maar als ik niet reageer zie ik hem nog wel eens voor m'n huis verschijnen om te vragen waarom ik niet reageer dan, maar aan de andere kant, als ik reageer en zeg dat ik het niet wil zal hij waarschijnlijk het alsnog niet opgeven, zoals de vorige keren en nu ben ik een beetje radeloos :c Hij zal heus geen (echt) rare dingen doen, dus naar de politie hoef ik ook echt niet te stappen, maar het is wel een vervelende situatie.

@Kip: Tja wie kan zo'n leukerd als jou nou weer weerstaan?!
Nee ok maar even serieus, dat is echt keinaar ja. Zeg hem anders nog eens duidelijk dat je hem niet moet hebben, en believe me, ik weet hoe moeilijk dat is, en hoe koppig sommige jongens kunnen zijn. Maar blokkeren kan hij niets van zeggen! Ik heb een jongen die ongeveer hetzelfde deed ook geblokkeerd, en hij heeft er nooit wat over gezegd of zo. Maar je kan hem in ieder geval heel duidelijk zeggen dat je niets met hem wilt, ook als vrienden niet. En als het nodig is, gewoon blokken die handel. Als hij je er op straat over aanspreekt - wat hij waarschijnlijk al niet durft - kan je hem daar gewoon nog eens vertellen dat je niets meer met 'm te maken hoeft hebben?

@Loïs; ahhh bedankt man ;w; denk dat dat idd het slimste is, heb vandaag dan toch maar op hem gereageerd en met hulp van een vriendin een bericht geschreven waarin ik op een vriendelijke manier gezegd heb dat hij op moest donderen c': Snapte hij echter, zoals ik al dacht, nog niet. Wist niet of ik hem nou moest blokkeren, maar na aanleiding wat jij zegt denk ik dat ik dat idd wel ga doen, want ik zit er mee en tja, eigenlijk kan hij er inderdaad niet zoveel aan doen.

Ik raad IEDEREEN die het moeilijk heeft aan DIT te zien:



It is life-changing.

pff.
Ik weet nieteens hoe ik op dit moment het kan verdragen om hier online te zijn.
Maandag is m'n beste maatje, m'n kleine Bobby ingeslapen. Het is zo snel gegaan dat ik het allemaal niet bevatten kan.
Vrijdag 18 november zag ik dat zijn tong opgezwollen was nadat hij al enkele keren buiten de bak geplast had.
Direct zaterdag naar de dierenarts. Het leek op een ontsteking maar kon ook een tumor zijn dus aan de antibiotica en pijnstilling.
Een week later had het niet veel effect gehad en had hij nog vaker buiten de bak geplast.
Dus afspraak gemaakt dat hij die maandag onder narcose onderzocht zou worden en er monsters van z'n tong en blaas naar een lab opgestuurd zouden worden voor onderzoek.
Ik met moeite en pijn in m'n hart terug naar Amersfoort voor stage.
Maandag op stage hoorde ik dat hij een fixe blaasontsteking had en met z'n mond moesten we nog maar aankijken. 's avonds kreeg ik door dat het erger was dan wij allemaal dachten en ik me moest voorbereiden dat hij er nog maar een paar weekjes zou zijn.
Dinsdag ochtend word ik wakker gebeld dat hij op sterven ligt en ik onmiddelijk naar huis toe moest gaan. Hij had in de nacht een bloeding aan z'n tong gehad. mijn hele kamer lag vol met bloed, hij had bloed opgekotst en z'n hele tong was gescheurd. Onherstelbaar.
Na de meest stressvolle reis van 2 uur kwam ik 10 voor 10 bij de dierenarts aan. 10 over 10 heeft z'n hartje voor de laatste keer geklopt en was ik hem kwijt..

De dierenarts belde daarnet. De uitslag was binnen. Het was een kwaadaardige snelgroeiende tumor. Hoe vroeg we er ook bij waren het was niet op tijd. En na twee jaar ben ik m'n beste vriendje kwijt.
Woorden kunnen de pijn die ik nu voel gewoon nieteens omschrijven. Om t uur ofzo vecht ik tegen m'n tranen. Ik weet nieteens wat ik aanmoet zonder hem.
Het enige waar ik nu troost uit kan halen is dat wij hem nog twee super goede en leuke jaren hebben gegeven. En hij niet veel pijn heeft gehad. Maar al met al doet dat weinig. Wetende dat ik nu nog zo lang zonder hem door moet..
Ik mis hem zo..

Heel veel sterkte Butterstar!
Ja, ik heb zelf in zo'n soort situatie gezeten. Hond vertoont amper symptomen (wat gehijg, maar ja.. het was zomer) tot hij plots binnen een week weg is.
Zulke situaties zijn gewoon enorm kl*te. Je kan het gewoon niet voorzien, je denkt dat het prima gaat, bent er niet op voorbereid en dan is ie weg. En het is gewoon vooral die machteloosheid die zo vreselijk is. Je had niks kunnen doen.

Maar ik spreek uit ervaring als ik zeg dat het beter zal gaan. Het zal waarschijnlijk altijd wel pijnlijk blijven, maar er komt een tijd waar je de goede herinneringen bij je zult houden en het allemaal wat minder ondragelijk gaat voelen

Hey hey Mimi..
Het is echt verdrietig dat het zo snel zo fout ging.. Ik kan je uit ervaring zeggen dat het beterd. Ik heb op mijn 12 mijn enige en beste vriend Poespoes moeten afgeven.. Hij was niet zo een knuffelkat en als het druk was was hij weg. Maar ik en hij? Wij hadden de sterkste band die ik ooit al met een kat heb gehad. Mij krabte hij niet, mij beet hij niet, bij mij kwam hij zelfs op mijn schoot zitten. Een wonder.
Ik kende hem 8 jaar, van kitten tot volwassen.
Dan gebeurde er iets verschrikkelijkst.
Hij word overreden.
BAM, 1 seconde dat ik niet oplette.. ik ben er van overtuigd dat als ik die dag vroeger uit mijn bed was gekropen ik dit had kunnen voorkomen.. Hij was er ineens niet meer en ik huilde echt heel de dag. Ik mis hem nog steeds, 4 jaar later.
Maar je hevige verdriet neemt af, en je denkt terug aan mooie tijden. En het word allemaal wel beter. Je kunt je kat immers niet terughalen met verdrietig zijn. :/ sterkte!

Volgens mij geile sommige mensen echt op drama :"3
Waardeloos volk.

Ik heb nu ruzie met mijn beste vriendin aangezien zij opeens tegen mij en wat mensen uitviel met wie we een surprise gingen maken. Ze beweerde dat ze al heel de week zegt dat we verf hadden moeten halen, maar ik heb daar toevallig niks van gehoord hoor? Ze is kwaad omdat niemand naar haar luistert, maar dat is niet zo gek aangezien ze altijd strest en zielig doet. Ik ben er echt klaar mee. Ik ben altijd degene die met haar in gesprek moet gaan, maar met haar valt gewoon geen gesprek te voeren! Ik begrijp heel goed dat ze depressief is en naar een psycholoog gaat dus mentaal gewoon minder sterk is, maar ze moet op zijn minst toch wel kunnen begrijpen dat mensen je minder gaan mogen als je constant zeikt over hoe fout iedereen alles wel niet doet?

En nu neemt opeens iemand anders het voor haar op. Ik deed blijkbaar zielig omdat ik die vriendin de waarheid vertelde: Dat mensen haar door haar emotie-uitbarstingen irritant vinden en dat ze geen empathie van die mensen moet verwachten. Dat is niet zielig. Dat is eerlijk zijn. True friends stab you in the front, is het niet? Niemand heeft ook maar een flauw idee van dat ik waarschijnlijk een een of andere stressstoornis heb en dat ik gisteren hyperventilerend, schreeuwend en huilend in mijn bed heb gelegen. Puur omdat niemand mij noch die vriendin begreep.

Ik word een heilig boontje genoemd omdat ik eerlijk ben en mijn fout toegeef. Wacht wat?
Ze snapt zelft de hint niet dat ik mijn status heb veranderd naar: ''We assume others to show love the same way we do - and if they don't, we worry it's not there.''
Ze is quoteverslaafd. Muziekverslaafd. Waarom begrijpt ze het niet?

Please, grow up..

Toen zat je maar levenloos in je bed te wachten tot je telefoontje krijgt over iemand die je altijd als een soort tweede opa had gezien dood is

*:

"Nee, iemand met kattenoren."
(ik denk er op het moment niet echt aan hoor)
Fijn hé? Dat dat groepje in mijn klas mij pest met mn "zwakte"? Ik vind het echt laag..
Maar het kwetst wel zo hard dat tranen beginnen te lopen.. :c