Gathering;; Everything is (not) awesome (17-2-19)

Het hoogte-, of diepte-, punt van Leafbare was inmiddels voorbij, maar de kou leek het landschap nog altijd in zijn greep te hebben. Routnose haar dunne vacht was niet gemaakt voor dergelijke temperaturen en ze keek dan ook met heel haar hart uit naar de dag dat hun velden weer vol bloemetjes en vers gras stonden. Nu was alles op hun weg kaal en koud, vergelijkbaar met de sfeer van de gathering toen ze daar aan kwamen. De gevlekte tabby, die altijd al vrij gevoelig was voor de atmosfeer die in een groep leek te hangen, trok ongemakkelijk met haar oortje. Kort ging haar blik uit naar Oceanstar, die zich vrij dicht bij haar bevond en moeizaam achter de groep aan liep. Routnose had haar meer dan eens gezegd in het kamp te blijven, maar de leader leek er een sport van te maken om haar waarschuwingen in de wind te slaan, zo bleek niet alleen nu, maar ook de keer dat ze met hoge koorts het kamp uit was gegaan. Ze zou Mistgaze nog moeten danken voor haar zorgen. "Blijf rustig, Ocean. Vraag niet te veel van je lichaam," murmelde ze de poes toe vlak voordat ze naar de vier bomen af zouden dalen. Hopelijk nam ze dit advies wél ter harte.
Stilletjes daalde de poes af met de anderen en voor dat ze het wisten bevond ze zich tussen de gezichten die ze tijdens de journey had leren herkennen. Het deed haar pijn dat ieder toen had samengewerkt als één, maar nu even verdeelt leek te zijn als voorheen. Haar groene ogen gingen over de groep heen, hopend dat ze een glimp van een van haar buitenclanse vrienden zou opvangen. Jayflame, Cobradusk, Bitterpaw, Rousebell... Veel geluk leek ze niet te hebben, maar wel viel Coyotepaw haar op tussen de grote groep katten. Kort hun conflict vergetend, stapte de poes op de flame-point af. "Hey Coyotepaw! Nog gefeliciteerd," sprak ze oprecht warm, blij om de eerdere opdonder nu weer te zien. Ongemak sloop haar echter te binnen toen ze besefte dat ze zich had omringt met Riverclanners, waaronder Stormwind. "Oh, ehm, goedenavond," klonk haar stem wat ongemakkelijk, maar gelukkig was ze niet de enige non-riverclanner hier. Ook Tallstar had zich vanuit de schaduwen bij hen gevoegd en Routnose gunde hem een blije glimlach.

Tag: Coyotepaw, Stormwind, Sunlight, Tallstar

Het viel hem vrijwel meteen op dat Riverclan bij elkaar bleef. Zo bleef ook Sunlight dicht bij Thistleclaw en hem. Smokegaze vroeg aan zijn broer wat hij verwachtte van deze avond. Maar het was Cobradusk die vrijwel meteen antwoord gaf. Thistleclaw was het eens met de woorden van Cobradusk. "Zo kan je dat zeggen ja," reageerde Smokegaze nog op Cobradusk. Vervolgens knikte Smokegaze op de woorden van zijn broer. "Bereidt je voor op de ultieme drama," miauwde Smokegaze. Zijn vurige ogen verduisterde en die richtte hij kort op de aanwezige Windclan katten. Smokegaze mocht dan over het algemeen een hekel hebben aan geweld en vechten, er rustte ook een lust in heb die er voor zorgde dat hij zijn normen en waarden nog wel eens wilde vergeten. In tegen stelling tot Smoketear, had Smokegaze daar over het algemeen wel controle over. Stormwind herhaalde zijn eerder gestelde vraag naar Sunlight. Kort liet Smokegaze zijn blik glijden van Sunlight naar Stormwind en weer terug naar de katers waar hij mee was. Vervolgens merkte Smokegaze op hoe Stallionheart op zijn donder kreeg van Acorndust. "De nieuwe deputy doet het goed," murmelde hij zacht met een hint van sarcasme tegen Cobradust en Thistleclaw met een zacht gegrinnik. Smokegaze vond dat de plek waar ze zich nu bevonden wel goed was en ging zitten, waarbij hij zijn staart over zijn poten sloeg en zijn omgeving observeerde.

@Cobradusk @Thistleclaw

Zoals elke afgelopen gathering was Lizardpath van de partij. Ze was altijd al dol geweest op de gathering, al had ze daar verbazend genoeg vandaag geen zin in. De zwart-witte poes had zich de afgelopen dagen niet echt tip top gevoeld. Het gevecht met de vos en al de drama die het met zich mee had genomen, had al haar energie opgeslorpt. In deze tijd had ze nood gehad aan haar beste vriend, iemand om mee te praten zoals ze vroeger altijd gedaan had met Quietstep. Ze had heel wat vrienden en goede kennissen in Windclan, maar geen enkele kat kon tippen aan haar beste vriend, die stiekem ook meer was. Dat het niet zo goed met haar ging, was niet echt te merken. Lizardpath was altijd al iemand geweest die zich kon voordoen zoals men van haar verwachtte. Prooi had ze de laatste dagen ook vermeden. Ze had de fut en de energie niet om iets te eten. Door dagen aan een stuk niets te eten, had ze wat gewicht verloren, iets wat in deze periode normaal was, maar aangezien Leafbare naar zijn einde liep, kon ze dat niet vele langer als excuus gaan gebruiken. De medicine cat zat aan de rand van de grote groep katten die elkaar aan het begroeten waren. Haar blik ging rond. Vanaf deze plek kon ze iedereen goed in de gaten houden. Ze zat zelf laag op haar pootjes en haar oortjes waren lichtjes naar achteren gedraaid. Ze oogde vooral moe, maar verder was er niet echt iets aan haar te zien. Al kon iemand die haar kende, wel merken dat ze zich anders gedroeg dan anders. Lizardpath zou deze gathering ook niet direct initiatief nemen om iemand aan te spreken. Ze zou wat op de achtergrond blijven en de wolken in de gaten houden die de maan mogelijk konden verduisteren. Met de wrijvingen tussen Windclan en Riverclan kon dit weleens een probleem worden.

Tag: None yet

De tom zat zenuwachtig voor de ingang van de medicine cat den. Slaap was duidelijk in zijn ogen te vinden maar hij hield zichzelf wakker. Gister had hij te horen gekregen dat hij voor het eerst mee mocht naar de grote gathering en toen had hij van ze zenuwen niet kunnen slapen en vandaag werd het ook een late avond. Gapend wreef hij even in zijn ogen terwijl hij geduldig afwachtte tot de volle maan hoog in de donkere hemel stond en de katten die meegingen naar de grote ceremonie zich hadden verzameld. Hij kreeg een seintje van zijn mentor dat hij zich kon aansluiten bij hem en de rest, zijn oren gleden even verlegen in zijn nek maar de hype was duidelijk van zijn lichaam af te lezen. Even keek hij naar Acorndust, de deputy waar hij veel respect voor had en besloot dat hij achter de bruine grote tom zou gaan lopen. Acefray zou vast een small talk gaan houden met Tallstar, dus voor als hij straks alleen liep dan had hij nog de vertrouwde bruine staart van Acorn nog om te volgen. De groep ging van start en Bloodpaw zuchtte zijn zenuwen uit. Hij wou een goeie eerste indruk maken dus schudde hij zijn dikke maine coon vacht uit en zette zijn borst trots naar voren zoals zijn vader altijd deed. Met stevige stappen volgde hij de Shadowclanners naar de vier grote eikenbomen waar de gathering zal gaan plaats vinden. Meteen werd hij ontmoet met verschillende soorten geuren en even verbaasd keek hij rond van de hoeveelheden katten hier wel stonden nu. Gefascineerd bleef hij even kijken, niet doorhebbend dat de rest al doorliep. Snel volgde hij hen op de hielen toen de tom doorhad dat ze al veder liepen. Bijna botste hij nog tegen een clangenoot aan. Oeps. Bloodpaw hield hem zijwaarts in en liep weer achter Acorndust aan maar de tom ging een andere kant op. Hij voegde zich bij de leaders en even was hijzelf er bijna bij gaan zitten. Dubbel oeps. De medicine cat apprentice draaide zich om en liep wat meer de open plek over. Zijn hart bonsde even luid in zijn borst en kort was hij bang dat straks iedereen het zou horen. De maine coon tom liep veder en liet zijn blik langs iedereen heen glijden, alles was zo indrukwekkend dat de apprentice niet wist wat te doen. Een sterke geur van Windclan liep langs zijn neusvleugels en meteen kneep hij zijn ogen samen. Oceanstar en Stallionheart liepen hem voorbij en met een boze blik volgde hij hen. De nieuwe deputy was bij Acorn gaan zitten en deze kreeg meteen op zijn kop. Stomme Windclanners. Bloodpaw was niet iemand die snel vergaf en vergat. Het was dat hij nu een medicine cat apprentice was en dat hij iedereen zou moeten helpen in nood maar als het aan hem lag liet hij liever Windclan zijn eigen zaakjes opknappen. Hopelijk zou hij nooit in zijn leven een gewonde haas tegenkomen. De zwart met rood gevlekte tom liep veder en zag Coyotepaw staan. Meteen schoot er in zijn kop om haar aan te spreken maar de flame point liep naar een grote grijs witte tom en later voegde de medicine cat van Windclan bij hen. De tom schuifelde even met zijn poten over de koude grond en besloot om maar ergens anders heen te gaan. Ergens aan de rand van de groep ging hij zitten. Zijn dikke vacht opgezet tegen de koude wind, nou.. en nu?

tag: niemand

Voor de deputy zelf antwoord kon geven deed zijn leider dat voor hem. Gespannen was naar zijn mening niet een goed genoege reden om iedereen te negeren, maar hij hield de opmerking die hij hierover wilde maken voor zich. Het bleef tenslotte een gathering en hij was hier niet om ruzie te zoeken. "Oceanstar," Begroette hij de leidster dan ook en liet zijn blik naar Butterstar gaan toen deze hem begroette. "Goedenavond Butterstar," Sprak hij terwijl hij zijn kop kort knikte naar haar. Hij liet zijn blik kort rondgaan om te kijken waar Tallstar was gebleven en merkte op dat hij bij een groep zat waar ook een aantal Riverclanners waren. Het verbaasde hem eerlijk waar niet dat de kater niet direct naar de andere leiders toeging, de gathering begon tenslotte nog niet. Hij richtte zijn blik nu weer op Stallionheart. "Nervositeit kan als een zwakte gezien worden. Vooral als je daarbij katten negeert." Sprak hij als laatste nog over het tafereel. Bij de volgende vraag schudde hij zijn kop kort. Hij had zelf geen idee, hopelijk zou Thornstar in ieder geval niet ook een jonge deputy kiezen, maar die kans was altijd aanwezig. "Hopelijk een niet al te jonge deputy." En anders eentje die wist wat hij of zij hoorde te doen. "Maar ik zou geen idee hebben wie, dat zien we zo wel." Als Thunderclan er eenmaal was tenminste.

Tag: @Stallionheart, @Oceanstar, @Butterstar, Tallstar(Indirect)

Ze had wat rondgekeken, maar nog niet iemand gevonden om mee te praten. Misschien was ze er ergens toch nog wat te nerveus voor, maar ze wilde ook weer niet alleen zitten voor de rest van de gathering. Haar oog viel nu dan ook op Bloodpaw die blijkbaar de staart van haar vader verlaten had en ergens was gaan zitten. Mooi, ze had gedacht dat hij mogelijk de rest van de tijd bij Acorndust zou blijven, maar dat was dus niet zo. Ze trippelde dan ook naar de kater toe en ging naast hem zitten. "Hey Bloodpaw!" Sprak ze en liet haar blik kort over de verzamelde katten gaan. "Heb jij al iemand gevonden om mee te praten?" Wie weet konden ze samen iemand zoeken nu of gewoon met zijn tweeën blijven zitten.

Tag: Bloodpaw

Sunlight vertelde dat het alle kanten op kon gaan en eerlijk, daar had ze gelijk in. Normaal kon hij katten redelijk inschatten, maar de domme acties van Oceanstar waren alles behalve inschatbaar. Vermoeiend, vooral. ShadowClan kwam het strijdtoneel oplopen en hij merkte aan de passen van Tallstar dat hij niets te vrezen had. Natuurlijk niet. Hij kon bij beide clans een wit voetje halen. Wat een machtspositie kon zijn. Of zijn val, als hij fout koos. De leider kwam op hen afgelopen. "Praat me d'r van," haakte de kater toen in, hij had hun gesprek ongetwijfeld gehoord. "Goedenavond, Tallstar," sprak Stormwind kalm. Zijn diepe stem maakte een korte trilling die hij zelf voelde in zijn borstkas. "Hoe staat de wind in ShadowClan? Alles goed daar?" zei hij, lichte humoristische toon aanslaand bij het woord 'wind'. Hij wist dat Tallstar nog had staan praten met Oceanstar na het vertrek van RiverClan, dat kon niet anders. Maar Tallstar was geen oen. Een oen zou namelijk meteen Oceanstar's kant gekozen hebben in het gevecht. Dus hij kon ergens wel respect opbrengen voor de leider. Hij woog zijn keuzes af, dat was verstandig.

Tag: Tallstar, Sunlight

Was het verstandig om naar de gathering te gaan? Ze betwijfelde het. Toch wilde ze kijken of ze er Whitenight tegen zou kunnen komen, maar ze had geen idee wat ze dan tegen de kater moest zeggen. Het waren zijn kittens, maar ze wist nog niet echt of ze wel wilde dat hij er vanaf wist. Gespannen liep ze dan ook met de groep mee naar de vier eiken. Ze zorgde dat ze dicht bij Koifish bleef, dat zorgde ervoor dat ze zich toch iets meer gerustgesteld voelde. Toch wist ze dat ze het niet van de kater kon verlangen dat hij er voor de kittens zou zijn, ze waren tenslotte niet van hem. Voor ze het wist waren ze al bij fourtrees aangekomen en wachtte ze tot het signaal kwam dat ze naar beneden mochten en zodra dat kwam liep ze rustig naar beneden en naar een plek wat verder aan de rand van de open plek, dan zou ze niet direct zo opvallen, maar zou ze wel de menigte kunnen bekijken.

Tag: Koifish

De maan stond al aan de hemel toen Thornstar en zijn groep ThunderClankatten zich naar Fourtrees begaven. Hoewel de kou van leafbare nog bleef aanhouden, voelde de kastanjebruine kater zich niet zo gespannen als bij de vorige Gathering. Toen had hij er gestaan als Deputy die zijn Leader moest vervangen en hij had erop moeten rekenen dat hij en zijn Clangenoten niet zouden vrijgeven wat er dan met Silverstar aan de hand was geweest. Nu kwam hij als Leader met een Deputy aan zijn zij en zonder directe conflicten met de andere Clans. Hij wist dat dat snel zou kunnen omslaan, maar op dit moment was er geen reden voor hem om echt nerveus te zijn, op de hoop op erkenning van de andere Clanleiders na.

Het was dit keer niet nodig om zijn Clangenoten eraan te herinneren wat er wel en wat er niet gezegd mocht worden. Zodra ze dan ook aankwamen bij Fourtrees stopte Thornstar enkel om van bovenaf de situatie voor een paar momenten te beoordelen. RiverClan, ShadowClan en WindClan waren al aanwezig en de maan scheen nog helder op hen neer. Thornstar knikte Eveningglow even bemoedigend toe, waarna hij het gebruikelijke signaal gaf en hij samen met zijn groep de helling af liep. Met de nieuwe ThunderClandeputy in zijn kielzog baande hij zich een weg naar de rots in het midden, waar de meeste andere Leaders en Deputies zich al hadden verzameld. "Goedenavond," begroette hij hen rustig. Hij zag Tallstar niet in dit groepje van hoge rangen staan, dus hij ging er in elk geval niet vanuit dat de Gathering onmiddellijk zou beginnen.

Tag: ThunderClan, @Eveningglow, Leaders en Deputies bij de Great Rock

<sub>Braaf was Bluepaw meegestampt met de rest van de clan, zijn staart zwierend in de lucht en een brede glimlach op zijn snoet. Zijn eerste gathering als apprentice! Na de journey had hij een hele tijd in het kamp vast gezeten, want hij was immers een kit, maar nu kon hij weer met alle katten die hij gesproken had praten! Ja, er was het detail van zeg niet geheimen of slechte dingen over je clan (doem geluiden) maar dat kon Bluepaw wel! Hij wilde sowieso zijn halfzusje Crowcall spreken, want die was super lief tijdens de journey. Maar toen hij er eenmaal was, zag hij haar bekende zwarte vacht niet. De kater trippelde dus maar rond totdat hij een andere Windclan kat zag die er wel vriendelijk uitzag. Pluizig, wit en zacht. Niet bedreigend. Prima. "Waar is Crowcall?" vroeg hij haar, direct met de deur in huis vallend.

TAG: Homepaw (Die komt nog :'D)</sub>

<sub>Bluepaw legde zijn oren in zijn nek bij het horen van de woorden van de witte windclan apprentice. Maar dát was niet de bedoeling! De kater trok een lichte pruillip en plofte zijn achterwerk neer op de grond. Zo groot als dat zijn enthousiasme om Crowcall gezien gekomen was, hoe groot zijn teleurstelling nu was. "Oh.." miauwde hij eventjes kort. Hij moest op dit moment eventjes zijn strategie opnieuw overwegen. Wat wilde hij nu weten? Want het idee was eigenlijk dat deze witte Windclan poes ging zeggen 'oh daar is Crowcall" en dan kon hij zeggen 'dank je wel!' en naar haar toe rennen. Maar dat was van de tafel, duidelijk. Maar goed, tijd voor een plan improvisatie dan maar. "Waarom?" besloot de kater te vragen, het hier niet bij willen latende. Dat het misschien een Windclan geheim was kon hem niet zo schelen.

TAG: Homepaw</sub>

<sub>Sunlight had niet lang in de rust gezeten van een totaal Riverclan groepje, want al snel kwam Tallstar er van alle katten bij zitten. Die mafklapper leider van Shadowclan. De grote kattin vernauwde haar ogen naar hem en wilde een venijnige opmerking maken, maar toen besloot Stormwind een vriendelijk gesprek te starten. Voor een moment werd haar blik iets verbaasder, maar vervolgens begreep ze het. Geen problemen starten, politiek correct. Sunlight gaf de kater dan ook een korte, stroeve knik. "Gegroet Tallstar," miauwde ze op een iets geforceerde toon. Dit moest ze duidelijk nog een klein beetje leren. Vervolgens wierp ze een blik met vernauwde ogen op de medicine cat apprentice van Windclan. Ook die Windclanners waren niet gewenst in haar buurt. Maar ze zei niks. Het was een tijd van vrede immers.

TAG: @Stormwind, @Tallstar, @Routnose</sub>

Net zoals een paar andere katten van haar clan was Silver meegegaan naar de gathering. Ze was benieuwd hoe de nacht zou verlopen, immers waren de spanningen tussen riverclan en windclan erg hoog. De poes wist dat ze haar best moest doen om geen oorlog te ontketenen tussen de twee clans, toch kon ze, telkens wanneer ze aan riverclan dacht of zo'n visvreter zag, de gevoelens van woede en verdriet maar met moeite onderdrukken. Ze wist dat de katten niks konden doen aan die vos en die honden, maar het gedrag na afloop...  Het was net alsof ze niet besefte hoeveel zíj geleden hadden op dat moment. Geïrriteerd schudde de poes haar gedachtes weg. Vanavond moest ze daar niet aandenken. De gathering was altijd een leuke avond, zolang je het zelf zo maakte. Vermakelijke roddels, en socialiseren met katten uit andere clans zoals ze tijdens de journey ook altijd deed. Met deze gedachte ontspande de poes zich. Ze keek om zich heen, op zoek naar een aardige kat, of een leuk groepje, om bij te zitten.

Tag: -

Settledpaw poten jeukten bij het idee dat hij eindelijk mee mocht naar de gathering. Maar kom op, als apprentice van de deputy moest je toch ook wel echt mee mogen? De volle maan scheen over hun koppen heen toen de ShadowClan stoet aankwam bij Fourtrees en al snel waanden ze zich tussen de vier eiken. Zijn ogen gleden naar de hoge boomtoppen tot opeens de immense kattenmassa toen een claustrofobisch gevoel hem greep. Ja, nu was hij er. En nu? Onzeker keek hij om zich heen toen hij tussen de vertrouwde gezichten van ShadowClan bleef. Al snel zag hij zijn mentor praten met enkele katten. Dat moesten wel andere leiders en deputy’s zijn. Met grote ogen keek hij rond en al snel vond hij het gelaat van zijn RiverClan zusje. Paniek bekroop hem. Hij wilde nu niet weer met haar praten. Hun vorige ontmoeting was niet gegaan zoals hij had gewild. Door zijn eigen toedoen, maar hij moest kiezen in welke clan hij stond. Hij kon niet met een poot in twee clans staan. Snel volgde hij een andere ShadowClan apprentice en bleef rondhangen bij Bloodpaw en Beechpaw en volgde met één oor hun gesprek, terwijl zijn ogen over door de massa gingen.

Tag: (Indirect) Littlepaw, Beechpaw & Bloodpaw