Gathering;; Everything is (not) awesome (17-2-19)

De gevoelens tussen de twee leek wederzijds te zijn. Want algauw gaf de RiverClanpoes hem een antwoord terug. ”Ik stond hier eerder, ik kan er niks aan doen dat jij zo dichtbij mij wilt komen staan.” Sprak ze met dezelfde energie, waardoor Owlbate toch even een stapje opzij deed. Hij wou toch niet aangedrukt zijn tegen de vijand. Hij mompelde iets onverstaanbaars voor hij zijn keel schraapte en weer omhoog keek naar de leaders. Als hij nog een apprentice was zou hij vast alles gedaan hebben om ruzie te maken. De vlam te vergroten. Maar de aanwezigheid van zijn Clan zei al genoeg dat hij dit niet voor de rest kon verpesten. Zijn staart tikte voor kort tegen die van de andere poes aan en snel trok hij het terug over zijn voorpoten heen. Dat was niet de bedoeling. En waarom boeide het hem wat anderen van hem dachten? Ugh, hij wou dat hij nog Owlpaw heette. Toen waren zijn daden nog makkelijk te excuseren. Nu was hij 'volwassen' en verwachtten ze veel te veel van hem.

Tag: @Flowpetal

Hij had erop gerekend dat zijn beste vriendin hem eindelijk wat zou gunnen. Maar hij vond het ook niet raar dat ze nog weigerde om de kittens te geven. ”Je maakt een grapje zeker?” Miauwde ze als volgt, vol met ongeloof. Tja, kittenstapjes, toch? Hij moest het makkelijk aanpakken. Anders was het moment van vrede zo voorbij. "Bloedserieus." Hij keek om zich heen voor de zekerheid en bewoog wat dichter naar Swallowflight toe. "Luister, Swallow. Ik heb alles gedaan om jou te helpen. Want dat is wat beste vrienden doen. Ik wil kittens van mijn eigen bloed. Ik heb evenveel recht om éen van de kittens te hebben. Hoeveel kan je missen?" Siste hij tegen haar oor voor hij verder ging praten. "Maar, ik kan ook al het werk zelf doen en ze ophalen zodra ze apprentices zijn. Kan ik hun lot bepalen. Hmm, wie zou ik eerst kunnen weten te pakken? Waar wil je hun lichaam vinden? In de rivier? Ergens op het Thunderpath? Of misschien op het SkyClan gebied, precies op de plek waar ze geboren waren?" Hij liet een valse grinnik horen. Zo mooi om woorden te gebruiken. Maar daden zullen komen. "Dankzij mij zijn ze op deze wereld, ik kan ze er makkelijk uit halen." Nou, hoe slim was ze? Zou ze de makkelijke weg kiezen, of wou ze liever haar kinderen dood?

Tag: Swallowflight (Na Swallow's post is het vrij om hierop te reageren )

_{Bluepaw hipte op zijn teentjes, zichzelf warm houdende en proberend de zenuwen in het gelid te houden. Hij was ontzettend bezorgd over Crowcall nu en de woorden van Homepaw maakten het ook absoluut niet beter! De grijze, gestipte kater sperde zijn heldere groene ogen open. De vossenaanval, natuurlijk! Meteen legde hij zijn oren plat in zijn nek. "Is ze oké?" Hierna schudde het katertje direct zijn kop. Natuurlijk niet. "Nee, sorry, ze ligt in de medicine cat den. Wordt ze wel weer beter?" Hij legde zijn oren plat. Ze was zijn halfzusje had ze hem ooit verteld!}

TAG: @Homepaw

Kort zag Smokegaze hoe Cobradusk in de richting van de Windclan Medicine Cat Apprentice keek. Hij vernauwde even zijn ogen. Dat was ook zo, Cobradusk was half Windclan, maar alles toonde aan dat hij loyaal was aan Riverclan, dus liet hij het los. De focus van Smokegaze was verplaatst naar de Windclan deputy die overduidelijk geen ruggengraat leek te hebben. De deputy kreeg zowel op zijn donder van Acorndust als van de Windclan leidster zelve. Ongelooflijk. Smokegaze grinnikte op zowel de woorden van Cobradust als die van Thistleclaw. "En anders laat Butterstar's blik wel zien wat ze hier van vind," vervolgde hij met een grinnik. Zijn moeder had een duidelijke mening en stond daarvoor, iets wat hij zeker aan haar bewonderde. De broers naast elkaar straalde bijna de zelfde energie uit. Als Thistleclaw niet ouder was geweest dan hem, hadden ze makkelijk tweelingen kunnen zijn. Het duidelijke verschil was toch wel de jeugdigheid van Smokegaze.

Zijn blik gleed nu naar een groepje katten waar ook Tallstar zich bevond. Waarom was hij nog bij de andere leiders? Uiteraard hoefde er ook niet anders verwacht te worden van Tallstar. Thunderclan was ook gearriveerd, dus alle leiders waren er nu en nog steeds bevond Tallstar zich bij andere katten, waaronder Riverclanners. Smokegaze vernauwde zijn ogen. Cobradust excuseerde zichzelf en stapte op Loverush en een Shadowclanner af. Smokegaze snoof en richtte zich weer tot zijn broer. "Waar gaat het heen," murmelde hij. Toen ving Smokegaze de woorden van een Windclan warrior op die met Flowpetal werden gewisseld. Het waren geen aardige woorden en Smokegaze spande zijn spieren lichtjes aan terwijl hij zich half omdraaide om te zien wat er gebeurde. Het leek goed te zitten, voor nu. "Wat een prachtige sfeer," miauwde Smokegaze sarcastisch, waarbij de alertheid van zijn houding afdroop. Het was een Gathering, maar alsnog zat hij er bij alsof hij klaar was om elk moment te vechten, dat voor een kater die eigenlijk altijd een hekel had gehad aan geweld.

@Thistleclaw @Cobradust (Indirect: leiders, deputies, @Flowpetal @Owlbate)

<sub>Bluepaw wiebelde wat op zijn voetjes toen hij de reactie hoorde van de mooie witte poes. Ze zag er ook zo zacht uit, hij was bijna geneigd om haar te vragen of hij haar vacht mocht voelen. Maar nee, dat zou ten eerste onbeleefd zijn en ten tweede, had hij op het moment belangrijke zaken te behandelen. Crowcall was namelijk gewond. De kater stopte mid opgeluchte zucht toen de kattin denk ik toevoegde aan haar antwoord en zijn groene ogen raakten weer rond. "Wil je haar dan zeggen dat Bluekit Bluepaw is geworden en dat hij haar heel erg mist?" miauwde de kater op een bezorgde toon.

TAG: @Homepaw</sub>

Ook Snowpaw was meegekomen naar de Gathering. Hij hoopte met heel zijn hart dat hij Crowcall zou zien. Hij wilde haar laten zien wat voor grote kater hij geworden was, hoe kinderachtig dat misschien ook klonk. Maar het was hem gelukt beter te worden en alsnog sterk te worden, iets waar de gevlekte kater zich volledig van bewust was. Anderen zouden hem niet eens meer herkennen, joh! Met een trotse houding liep hij dan ook mee met de rest van Thunderclan, tot ze gearriveerd waren. Daar ging de groep uiteen zochten ze bekenden op. Snowpaw keek naar Bluepaw wie in gesprek was met een Windclan apprentice. Ergens wilde hij zich er bij voegen, maar Bluepaw leek het wel naar zijn zin te hebben. Snowpaw ging zitten, hield zijn kop hoog, maar begon zich langzamerhand toch wel ongemakkelijk te voelen, dus wie ging hij lastig vallen?

- open

Dit was zijn eerste Gathering, want eerder had hij niet mee gemogen. Waarom precies was hem niet uitgelegd, maar die vraag kon Snowpaw voor zichzelf wel beantwoorden. Maar nu was hij er, als elf moons jonge kater, bijna volgroeid met een gespierde bouw. En deze kater schrok op toen een Windclan poes ineens tegen hem sprak. Hij sprong op, zijn vacht prikkelde even maar ging al snel weer liggen toen hij doorhad dat deze poes, wie hij vaag herinnerde van vroeger, hem had aangezien voor iemand anders. "Snowpaw," stelde hij zichzelf dus voor en glimlachte vriendelijk, waarna hij weer ging zitten. "Uhm, wie ben jij?" Vroeg hij vervolgens. Hij kon echt niet iedereen meer herinneren van vroeger, tijdens de journey.

@Spiderkit. (Spiderpaw)

Zealspark had zich stilletjes bij de rest gevoegd richting de Gathering. Zijn blauwe blik was gebrand op de zilvergrijze vacht van Bluepaw, wetende wat zijn taak was deze avond. Hij zou zich focussen op zijn apprentice, voorkomen dat hij domme dingen deed. Niet dat hij dacht dat hij dat zou doen, maar daarvoor was hij nu eenmaal diens mentor. Zealspark zuchtte zachtjes bij het zien van de menigte katten, zich herinnerende hoe hij vroeger met trots voorop de patrouille gelopen had. Nu liep hij achteraan, in de schaduw van Thornstar en Eveningglow. Hoorde dit zo? Dacht hij stilletjes, zijn blauwe blik richting de met sterrengevulde hemel werpende. Is dit wat ze voor hem gepland hadden? Zou Zealspark dan toch niet in de pootstappen van zijn vader treden, hem niet trots maken? De rood met witte kater schudde zijn kop en zette zich neer, afgezonderd van de vormende groepjes katten. Nog steeds hield hij zijn apprentice in de gaten, welke een gesprek leek aan te knopen met een Windclan kat. Hij zag potentie in hem. Bluepaw was niet oversociaal, maar net goed. Hij had alles in zich om een grote en sterke krijger te worden. De juiste hoeveelheid nieuwsgierigheid, inlevingsvermogen... Net zoals hij vroeger. Hij schudde zijn kop, uiteindelijk richting de leaders kijkende. Toch deed het hem zeer, ziende hoe Eveningglow zijn plaats innam op de deputy plek. Of moest hij nu meer opkijken naar Thornstar? Wetende, dat als alles anders was verlopen, hij daar zou staan, als Zealstar. Maar dat was nu eenmaal niet zo. Vroeg of laat zou hij zich neer moeten leggen bij de feiten.

Tag: niemand

Avid hield zich een beetje afzijdig. Ze was niet zo van de gatherings maar had besloten dat het wel goed voor haar was om mee te gaan, want nu was ze een warrior en warriors deden dat soort dingen. Echter kon ze zich niet langer afzijdig houden toen er duidelijk een ruzie ontstond tussen een ShadowClanner en Swallowflight, die een vriendin van de familie was. Met samengeknepen ogen keek ze naar de kater die blijkbaar iets verschrikkelijks gezegd had. Ze drukte kort haar vacht aan tegen de zwarte van Swallowflight. "Is er iets mis, tante?" vroeg ze dan ook waarbij ze lichtelijk uitdagend naar de rode kater keek. Hjb!!!

@Swallowflight @Flameleap

Bloodpaw keek rond, zijn ogen waren groot. Alles was zo indrukwekkend, hij vond het geweldig maar ook spannend en misschien een beetje eng. Toen hij doorhad dat zijn vader op het laatste moment toch besloten had om mee te komen probeerde hij zijn aandacht te trekken maar het enige wat hij van de grote kater kreeg was een boze blik. Een waarschuwing, alsof hij met zijn ogen zei: man up. De tortie tom rapste zijn keel en schudde zijn kop. Bloodpaw hief zijn kop, drukte zijn borst vooruit en probeerde zijn zenuwachtige karakter te verschuilen. Hij had geen zin in nog een preek van zijn pa dat hij een watje was en moest leren opgroeien. Toen de tom net Acefray wou gaan zoeken leek iemand anders hem al te claimen. Beechpaw die pas apprentice geworden was kwam naar hem toe en meteen glimlachte hij vriendelijk en blij. De bruine tabby she-cat begroette hem en hij gaf haar een knikje terug. Blijf cool, anders heb je straks je ouweheer in je nek. "Heb jij al iemand gevonden om mee te praten?" Vroeg Beech. “Jup! Jij nu!” Sprak hij enthousiast met zijn tong uitstekend. “Nee i-ik bedoel..uh” wat is cool? Wat is cool? “Yea, u gurl” Knipoog. Oh dahm. Nee, dit sloeg ook nergens op.. verdomme.

Ze had geen idee waarom Bloodpaw ineens zo raar leek te doen, zijn eerste antwoord was wat ze van hem verwachtte, maar het tweede deel totaal niet. "Gaat het?" Vroeg ze dan ook, misschien waren het gewoon de zenuwen. "Probeer gewoon jezelf te zijn." Voegde ze er nog aan toe. Op dat moment hoorde ze ook een andere stem en ze draaide haar kop naar Gloriousreign toe. "Hij is denk ik gewoon wat nerveus." Sprak ze tegen de oudere poes. Iedereen kon toch nerveus zijn voor een gathering en al helemaal gezien het Bloodpaw's eerste was dat hij de medicine cat apprentice was. Ze vroeg zich überhaupt af wanneer hij haar zou verlaten en bij de andere medicine cats zou gaan staan, maar voor nu was hij nog hier.

Tag: Bloodpaw, Gloriousreign