war zone

Toen de poes weer sprak moest Moonstream zich bedwingen om haar nagels niet te ontbloten en zwiepte nog woester met haar staart, maar ze hielt zich in en gromde terug toen de poes ook naar haar gromde. ' Wij vermoorden geen katten van buiten af maar verjagen ze van ons land dat is alles. Lief dat je het aanbied, maar ik ben geen kitten meer! Ik ben een Warrior en kan heel goed voor mezelf zorgen en eigenlijk weet mijn clan niet dat ik buiten ons gebied ren, maar dat hoeven ze ook nooit te weten. Ik ren waar ik wil zonder me aan de krijgscode te vergrijpen. Als ik op het gebied buiten de riverclan kom jaag ik niet en respecteer de katten die ouder zijn dan ikzelf ben. Je klink vriendelijk, maar ik wilde je geen last bezorgen poes.' zei Moonstream en wilde net weg stappen toen ze iets hoorde. Het waren zwaardere pootstappen dan die van een normale kat en ze rook een zware geur die haar sterk aan een vos deed denken, maar deze geur was zwaarder dan die van vossen. Moonstream draaide zich half om naar de geur en zag een grote hond tussen de struiken uit komen. Hij toornde hoog boven haar en de andere poes uit. Zijn gegrom was luid en zijn tanden waren goed te zien toen hij zijn tillen op tilde. Moonstream blies woedend naar de hond en hij boog zijn kop wat naar beneden, maar Moonstream had geen zin om met deze reus te vechten, want die waren al een grote last als ze in hun gebied waren, maar hier kon ze gemakkelijk ze ontwijken om deze beesten kwijt te raken! Moonstream keek even naar een hoge dichtstbijzijnde boom en schoot er met zo'n snelheid in dat ze bijna een flits leek. Met het gemak klom Moonstream de boom in en ging op een tak zitten en keek naar de vreemde poes en de grote hond.

Jij gromde Redeye naar de hond. Ze ag de poes wegschieten in en boom. Even wouzeeen sarcastische opmerking maken maar dat liet ze achterwegen toen de hond naar haar gromde. Dit was de hond die Blacksoul had aangevallen. Er rolde en grom over Redeyes lippen en ze besprong de hond die bijna 3 keer zo groot was als zij zelf. Ze zette haar nagels diep in zijn vancht van zijn borst en slingerde zich behendig op zijn rug. Ze zette haar nagels diep in zijn rughuid en in pure blinde woede begon ze hem roekeloos te bijten en te krabben. Ze dacht aan niets anders dan arme Blacksoul die nu met 1 oog blind door het leven moest vanwege dit mormel. Ze lette niet op de poes die in dw boom toekeek. Typisch iets voor clankatten dacht Redeye, stoer doen maar als je hun hulp nodig hebt kijken ze toe van een veilige afstand. Ondertussen had ze het druk genoeg met op de hond zijn rug blijven. Het warme homdenbloed gutste uit zijn wonden waardoor zijn rug glibberig werd. Het hielp ook niet mee dat hij haar constand van zich af wou gooien. Normaal had ze dit nooit gedaan maar deze hond moest gewoon dood. Voor Blacksoul moest deze hond sterven.

Voor de zoveelste keer waagde de grote, grijze kater zich op het overbekende gebied. Voor Rogues en BloodClanleden dan. Dit was de zogenaamde 'War Zone'. De beruchte plek bij de Rogueplaatsen, waar heel wat afgevochten werd. Niet alleen Rogues en BloodClanleden, maar ook Clankatten vochten hier. Om voedsel, of respect of wat die katten ook dachten ermee te verdienen. In ieder geval, Bones kwam er wel eens, en enkele littekens die hij had, waren souvenirs van de gevechten die hij hier had gevochten. Tot zover waren ze allemaal goed afgelopen, want de grote kater was nog steeds in leven. Hij voelde zich prima, en dat spoorde hem aan zijn gezicht hier nogmaals te laten zien. Al vanaf veraf hoorde hij het harde gemiauw en gekrijs van verschillende katten, en rook hij de geuren van zowel Clans als Rogues. Eén geur viel hem teveel op, en zorgde ervoor dat hij een grote frons op zijn gezicht haalde. Het was de geur van een RiverClankat. Hij haatte Clankatten, hij verachtte ze. Die beesten zetten gewoon hun poten doodleuk op hún domein, terwijl Bones verscheurd zou worden als hij hun terrein zou betreden. En dat pikte hij dus echt niet. Zijn pas versnelde zich flink, en al snel kreeg hij een zwarte én een grijsachtige poes in zijn gezichtsveld. De grijze poes was van de RiverClan, de ander was een Rogue. Daar had hij vrede mee voor nu. Opeens kwam er een hond aanlopen, en meteen klom de RiverClankat de eerste boom in die ze kon vinden. Bones rolde met zijn ogen, als het erop aankwam, waren die Warriors hartstikke laf. De zwarte kat bleef dan ook beneden, en vocht met de hond die zo'n drie keer zo groot was als zijzelf. Dapper, maar een onmogelijke strijd. Bones richtte zijn blik op de grijzige poes, die hij als de grootste vijand zag. Niet de grootste bedreiging, zeker niet. De poes was tenslotte een stuk jonger dan hij. Hij klom met een vloeiende beweging dezelfde boom in, en stopte achter de poes. "Hoe haal jij het in je domme kop je hier te vertonen, hè?" zei hij op dreigende toon. Hij keek haar met norse blik aan, en zijn haren rezen overeind. Hij maakte zijn vlijmscherpe hoektanden goed zichtbaar. Hij zou dat beest eens leren.

Redeye begon uitgeput te raken. Voor en of andere reden leek de hond dat ook. Hij vocht minder hard terug. Redeye besloot van dit gebruik te maken en sprong van zijn rug. Ze haalde uit met haar vlijmscherpe nages n raakte de hond recht in zijn gezicht. De hond jankte zacht en nu pas zag Redeye dat d hond nog eigenlijk best jong was. Ze had nog een keer uit en de hond sprong naar achteren. Draaide zich om en sprintte weg. Voor de eerste keer in haar leven voelde Redeye zich echt trots. Toen pas merkte ze de geur van een andere rogue in de lucht. Ze keek naar de boom en ja hoor.Een grite grijze kater drijgde de poes naar het uiterste puntje van de tak. Ze herkende vaag de kater maar ze gromde licht. Het was al 1 ding dat de clanpoes haar niet had geholpen maar dat was normaal voor clankatten. Maar dat de kater die sterker was als zij zelf haar niet had geholpen en liever die poes bang maakte. Daar werd ze echt boos van. Ze gromde met sarcasme in haar stem naar de2 katten Bedankt voor het helpen hoor jullie 2 echt super hulp. De kater keek haar minachtend aan en de poes schuldbewust maar allebij draaide ze zich weer naar elkaar om. Redeye ging geen partij kiezen. Dit was nou juist het gene waar ze die poes voor had gewaarschuwd en als zij zo betweterig moest zijn, dan moest ze zelf maar de gevolgen er van ondergaan.

Een grijze kater kwam aanlopen, maar Moonstream keek liever naar de hond dan hem, niet dat ze hem niet geroken had en trippelde naar een andere tak voor hij de boom in klom. Naar zijn woorden luisterde ze wel, maar keek hem gewoon aan alsof ze hem voor het eerst zag en mikte op de andere boom die dichtbij genoeg stond, maar voor ze sprong zag ze hoe de zwarte poes de hond uiteindelijk weg joeg. Ze zetten zich af en sprong naar een andere lagere tak en landen soepeltjes. 'Ik ben gewoon aan het rennen.' zei Moonstream en schoot over de tak naar de boomstam en klom een stukje naar beneden voor ze de rest sprong en landen daar even gemakkelijk als altijd. Ze keek nog even om naar de grote grijze kater die nog in de boom zat waar zij eerder in geklommen was. 'Niet om jullie dag te verpesten, maar ik moet gaan. we zullen elkaar nog snel genoeg tegen komen!' Riep Moonstream en schoot weg tussen de struiken met de snelheid waar zij zich helemaal goed bij voelde. Ook al was ze de snelste van de clan, toch konden er katten zijn die sneller dan haar waren, maar Moonstream zetten zich voor de volle pont in en stoof weg tussen het dichte struik gewas en verdween. Ze zou nog even door rennen oor ze weer terug zou gaan naar het rivierclan gebied. Ze was nu niet in de stemming om te vechten en zou ze eerder weg gaan dan zich tegen over een andere kat stellen. Ze renden het gebied van de rogue uit die ze de War zone noemde en voelde het vertrouwde gras weer onder haar poten die ze uit duizenden zou herkennen. Het was rivierclan gras waar ze nu over heen renden en honger knaagde aan haar maag. Ze moest gaan jagen voor de clan en dat zou ze doen ook, maar wel in hun eigen gebied!

( Als jullie willen kunnen jullie in een topic komen die in nu bij de rivierclan zet? Hunting after a run.)

Vanuit zijn ooghoeken keek Bones naar het gevecht tussen de zwarte Rogue en de hond. Ze leken allebei uitgeput te raken, en het gevecht was minder fel dan voorheen. Zijn blik ging weer naar het gedrocht dat voor hem stond. Tot zijn verbazing begon het beest van tak naar tak te springen. Wat een watjes waren die Clankatten toch, als het iets te gevaarlijk werd, gingen ze er razendsnel vandoor. Dan had ze zich net zo goed niet op dit gebied kunnen vertonen. Niemand wilde haar hier. "Ik ben gewoon aan het rennen," zei de grijsachtige poes, terwijl ze over de takken heenschoot. Ze sprong uit de boom, en landde vloeiend op de grond. Bones rolde met zijn ogen. Ze had een geheel eigen territorium met katten die haar wel moesten, waarom moest ze nou per sé weer hier gaan rondrennen? Waarschijnlijk zou hij die Clankatten ook nooit begrijpen. "Niet om jullie dag te verpesten, maar ik moet gaan. we zullen elkaar nog snel genoeg tegen komen!" riep de poes toen, en schoot ervandoor. Afkeurend schudde Bones zijn kop. Nee, zodra er een grotere kat aankwam die sterker was, gingen ze ervandoor. Hij was blij dat hij niet verdoemd was tot een leven als Clankat. Daar ging ze dan, ze was net zo plotseling weggegaan, als dat ze was verdwenen. Zelf klom Bones ook handig de boom uit. "Bedankt voor het helpen hoor jullie 2 echt super hulp," gromde de zwarte Rogue sarcastisch. Bones stond meteen stil, en keek haar aan. "En waarom zou ik jou moeten helpen?" vroeg hij op een sarcastische manier. Dat ze beiden Rogue's waren, betekende voor Bones echt niet dat hij zijn leven zou riskeren om haar gitzwarte vachtje te redden.

"En waarom zou ik jou moeten helpen?" Nou ja zeg wat dacht die kater wel niet. Redeye gromde. Het was maar een grapje hoor. Je moet alles niet zo serieus opvatten. Ze voelde zichzelf nog veelste beleefd tegenover deze arogante kater. Ze draaide hem haar rug toe. Het kon haar niet schelen of hij haar zou aanvallen of wat dan ook. Ze had geen zin om nog een minuut langer bij hem in de buurt te blijven. Bovendien wachtte Blacksoul en Lionheart nogsteeds op de prooi. Waarschijnlijk zou ze niets vinden. Na dat gevecht was vast elke prooi in de wijde omgeving weg. Nou kater het was leuk je te ontmoeten maar ik heb vrienden die op me wachten. Ik heb al teveel tijd met jou en die poes verspilt. Verderop in het bos zou ze wel kijken of ze wat kon vangen. Haar voornaamste doel was hier zo snel mogelijk weg te gaan.

Kazuya liep rustig alsof er niks was door de War zone. Hij had honger maar hij wist zeker dat er niks meer over voor hem zou zijn als hij geen vrienden had, dus hij ging opzoek naar vrienden en eten. Hij kreeg er buikpijn over dat hij geen vrienden had, bovendien wou hij ook dat de vriend moedig sterk en behulpzaam is. Kazuya dacht: "ik Weel niet te veel eisen stellen hoor." Hij ging als eerst naar een naar een poes genaamd Redeye hij vroeg vriendelijk: "mag ik wat te eten van jou hebben en zou jij mij kunnen helpen met iemand zoeken die moedig, sterk en behulpzaam is?"

Eindelijk had Redeye een wat grotere prooi gevangen. Het was een groot uitgevallen haas. Het warme bloed van het dier liep in druppels uit haar mond. "mag ik wat te eten van jou hebben en zou jij mij kunnen helpen met iemand zoeken die moedig, sterk en behulpzaam is?" Redeye keek op. Er stond een kater naast haar die met hongerige ogen naar de haas keek. Redeye voelde zich kwaad worden. Dus zij was niet moedig, sterk en behulpzaam genoeg. " Hoezo, je weet toch wel hoe je moet jagen?" Ze had geen zin om boos te worden op de duidelijk jongere kater. Ze keek naar de haas en daarna naar de hongerige kater. Ze beet in een nog goed uitziend stuk poot en rukte hem van het lichaam van de haas. Ze gooide hem naar de kater. Hier, maar je moet echt voor jezelf jagen. Ze lachte half naar de kater. Had ze ook weer haar goede daad voor vandaag gedaan. Ze rekte zich uit en nam nog een hap van de haas. Lang had ze moeten wachten voor ze haar tanden in het heerlijke vlees mocht zetten. En nu, nu leek het alsof ze al veelte veel had gegeten. Hoewel ze nauwelijks wat op had. Ze keek nog een keer naar de kater. Waarom was hij precies naar haar toe gekomen?

"Weet je als jij mij niet wil helpen dan....." zei kazuya, hij wachte even..... Toen heel onverwachts sprong Kazuya op Redeye en gaf haar een klap! Kazuya pakte de haas af en rende heel snel weg. Kazuya riep nog naar achteren: "zelf jagen.... amahoela!" Aangezien het niet zo klikte tussen Kazuya en Redeye, ging Kazuya naar Bones.
Toen kazuya de helft van de haas ophad dacht hij: ""De rest is voor Bones. Ik hoop dat HIJ dan wel mijn vriend wilt worden. In tegenstelling
van die stomme Redeye. Gelukkig maar dat ik haar eten heb afgepakt." Toen hij bij Bones was aangekomen zei hij: "Wil jij mijn vriend worden?" En als kado gaf hij de halve haas...

"Weet je als jij mij niet wil helpen dan....." Redeye keek verward op. Hij had haar geslagen in haar gezicht en was weggerend met haar eten. Ze voelde zich schuldig. Ze keek naar de door haar afgebroken poot van het konijn. Hij had hem niet eens aangeraakt. Ze pakte het stuk vlees in haar mond en rende in de richting van de kater. Het was niet haar bedoeling geweest de kat te kwetsen. Hij had haar waarschijnlijk verkeerd begrepen. Het maakte haar eigenlijk niet zo veel uit dat hij met haar prooi er vandoor was gegaan. Ze had toch al geen honger meer gehad. Maar hij mocht wel een beetje respect hebben. Er trok een grimas over Redeye's gezicht toen ze de lichte voetstapjes van de vreemde kater hoorde bij grote drijgende voetstappen die van geen ander als Bones konden zijn. Bones had ze al een paar keer eerder ontmoet. Het waren niet echt fijne ontmoetingen geweest maar ze had respect voor de kater. Ze wist dat hij voor veel in zijn leven had moeten vechten. Maar alsnog maakte Bones haar altijd nog een beetje bang. Ze hoorde dat de kater met bones sprak. "Wil jij mijn vriend worden?" Ze liep het veldje op waar Bones en de kater stonden. Ze gooide de poot voor de kater neer en keek hem aan. Hier, Als je eten van een ander wil stelen moet je het wel goed doen. Ze draaide zich om naar bones en knikte met haar hoofd. Ze sprong een boom in en probeerde te slapen. Ondertussen luisterde ze nogsteeds oplettend naar de twee katers, Ze wou weten wat bones met de kat zou doen.

Bones reageerden niet op Kazuya, dus Kazuya zei: "als jij niet reageerd, dan komen we nergens in de wereld." Bones reageerden weer niet op Kazuya. Kazuya liep weg. Uiteindelijk kwam hij uit bij een verlaten boederij, hij zag verderop wat eten liggen. Hij ging naar het eten toe. Hij pakte het eten maar dat liet een val af gaan, er viel een kooi op hem, maar dat raakte zijn slaap.

Na een tijdje werd Kazuya wakker in een open plek van een bos. Hij zag vaag twee beenen lopen. Kazuya miauwde naar hulp. Hij hoorden voetstappen van een poes. Kazuya viel ongrustig in slaap.

Redeye was de kater gevolgd en maar goed ook. Miauwde hij nou naar tweebenen? Hij wou zeker dood. Ze durfde te wedden dat ze nogsteeds de katten zochten die hun honden hadden vermoord. Daar was zij een van. De tweebenen leken zijn kant op te gaan. Ze hadden hem gehoord. Redeye bedacht snel welke mogelijkheden ze had. Wegrennen, de kater meesleuren, de tweebenen afleiden. Alles schoot door haar hoofd en ze bleef op de laatste optie hangen. Ze sprintte naar voren om de kater dekking te geven. Hard blies ze naar de tweebenen en ze keken verrast en geschrokken. Het kwam door haar ogen. Haar helrode ogen vonkelde van woede. Ze gromde en liet haar tanden zien. De tweebenen keken elkaar angstig aan en deden een stapje achteruit. Redeye deed een stap vooruit en gromde nog een keer. De tweebenen draaide zich in een keer om en rende weg, terwijl ze MAMMIE!! riepen. Redeye keek op, toen zag ze de lengte van de tweebenen. ze waren dus tweebeenkits. Redeye draaide zich om naar de kater en keek naar hem, hij sliep. Redeye zuchtte en sprong op een achtergebleven hooibaal boven de kater. Ze likte haar pootje af en zuchtte weer. Ze gaapte nog even en daarna viel ze in een lichte slaap.

Rino loopt gewoon in het bos en ziet Kazuya bewustenloos liggen.Hij riep naar zijn vriend Momo die om het hoekje een waterrat zat te eten. hij vroeg hem om wat water over zijn gezicht heen te gooien. want dan dacht hij dat Kazuya wakker zou worden. Rino en Momo tillen Kazuya naar een meer om nog meer water over hem heen te gooien. en toen werkte
het hij schrok zo erg van dat water dat hij overrijnt sprong.

toen Kazuya overrijnt sprong waren Momo en Rino heel opgelucht. en rino zei: "kom we gaan op jacht naar ratten". toen ze er een hadden gingen ze naar een grot. daar aten ze de rat op. toen ze een rat op aten hadden ze een deel bewaart voor een van Rino's familie leden. toen ze weer terug gingen naar het bos zagen ze een merkwaardig licht. wat was dat zeiden ze ze gingen er op af. ze zagen dat het brand was ze zagen allemaal dieren dood gaan ze renden weg voor het vuur door de takken kwam het steeds dichter bij het kwam maar dichterbij en dichterbij.toen het zo dichtbij kwam waren ze er bijna geweest. omdat Rino ze opzij duwde, in het water kon het vuur ze niet raken. 2 dagen later was het vuur weg. eindelijk durfde Rino, Momo en Kazuya naar buiten te komen. toen ze naar buiten kwamen brande hun voeten zo erg dat ze bijna niet meer konden lopen.

Nog een keer!

Je mag de anderen, dus Momo en Kazuya niet zelf besturen in je post!
Probeer ook meer van hoofdletters gebruik te maken en dit is eigenlijk een dubbelpost en is dus ook niet toegestaan.

Mvg. Fireheart

jij moet ook 5 regels vol schrijven

*kuch*

Nee dat moet ik niet, als ik een waarschuwing aan het geven aan een lid dat de regels overtreed. Als ik zelf aan het RPGen ben, dan natuurlijk wel, maar je hebt geen reden om mij op de regels te wijzen.

Mvg. Fireheart

ben jij ofzo de baas van warrior cats dat je mij allemaal waarschuwingen mag geven