Konijntje hier, konijntje daar!

'Jij hebt het ook verdiend. Je bent een goed Clanlid en je hebt er echt heel hard voor gewerkt. Ik heb echt ontzettend veel respect voor je,' zei Bluewave. 'Kittyheat, je moet weten dat ik je met heel mijn hart bescherm. Ook moet je weten dat niks of niemand mijn gevoel voor jou me kan afnemen. Met jou wil ik mijn leven spenderen en met jou wil ik doodgaan. Met jou wil ik verder leven in SterrenClan,' mauwde Bluewave. Kittyheart vergat de storm tijdens het luisteren bijna helemaal. 'Wederzijds,' mauwde ze grappend terug. Dat was veel korter om te zeggen, niet? 'Ik wil ook met jou verder leven, maar niet alleen in Starclan,' mauwde Kittyheart. Ze ging dicht tegen Bluewave aan liggen. 'Zie je de blauwe lucht al? Volgens mij is de storm zo voorbij,' mauwde Kittyheart blij. Niet dat het haar hier niet beviel hoor. Alleen de schade aan het territorium hoefde niet groot te zijn, vond ze.

Bluewave knikte. Het luchtte hem wel grotendeels op. Het was niet vervelend met Kittyheart of zo, helemaal niet, maar hoe minder de storm raasde, hoe minder schade er aan alles werd gebracht. Tenslotte wou Bluewave geen kittens kwijtraken aan de kou en regen. Gelukkig hield alles na een tijdje op. Een kleine, angstaanjagende wind raasde er nog, maar voor de rest was alles stil en rustig. Bluewave keek naar de grot en stond toen langzaam op. Hun avontuur stopte hier. Hun avontuur in de grot. Bluewave liep langzaam, zorgend dat Kittyheart hem kon volgen, uit de Den en rende toen over het grasveld naar het kamp toe. Hij wou de schade van het kamp meteen in zich opnemen en vervolgens wou hij iedereen helpen. Kittyheart zou van hem moeten slapen. Ze leek erg moe en Bluewave wou voldoende rust voor Kittyheart. Bluewave's poten raceten over het grasveld en wat een paar seconden later leek, was hij al aangekomen bij het kamp. Gelukkig! Alleen een paar struiken waren kapot en een boom had het begeven, maar die was aan een andere kant gevallen,dus niet in het kamp. Kittens leken rustig te slapen en het was stilletjes in het kamp. Bluewave's poten maakten geen geluid toen hij verder liep en de overige schade in zich opnam. Niemand leek het gemerkt te hebben. Bluewave vond dat wel des te beter. Dan hadden ze geen problemen mee. 'Ga jij maar slapen,' snorde Bluewave. Hij bleef erop staan dat Kittyheart wegliep en ruimde vervolgens alles op. Hij zakte uiteindelijk uitgeput bij Kittyheart neer en viel in slaap.

- Is mijn profielfoto wel goed voor een krijger? -

De storm raasde verder, maar nu verder en voorbij. Gelukkig. Kittyheart was er blij mee, dat het niet te erg werd, dat het voorbij was. Samen met Bluewave liep ze naar buiten. (Ooh.. ik wil de hele tijd nog Bluepaw en Kittypaw typen) Samen met Bluewave racete ze zo wat over het grasveld. Naar het kamp. Op weg naar huis. Snel keek ze om zich heen, maar er was niets ernstigs. Een paar struiken naar de maan, een boom wat beschadigd, maar verder was alles heel en goed. Kittyheart slaakte een opgeluchte zucht, blij dat het zo was afgelopen. Misschien had de storm wel erger geleken, zo in de grot. Ze zou het niet kunnen zeggen. 'Ga jij maar slapen,' snorde Bluewave. Kittyheart gaapte en knikte. 'Kom jij zo ook?' Maar Bluewave was al weg. Om het kamp te herstellen. Haar held. En niemand die hen echt gemist had ofzo. Alles kwam wel goed, alles kwam wel op zijn pootjes terecht, net zoals katten. Snel liep ze naar de Apprentice's Den. Maar eenmaal voor de ingang besefte ze zich dat ze daar niet moest zijn. Met een grote glimlach draaide ze zich om. Naar de Warrior's Den. Eenmaal daar ging ze liggen en viel in slaap. Ze merkte niet eens dat Bluewave tegen haar aan kwam liggen.

- Ja hoor, ik vind het er wel volwassen uit zien -

Een koud briesje en Bluewave was gelijk wakker. Hij was sowieso niet zo'n vaste slaper en de kou maakte het er niet makkelijker op. Was het al bladkaal? Waar was hij? Oh ja, de Apprentice's Den. Of nee, de Warrior's Den. Hij wende er niet snel aan dan dat hij gehoopt had. Het was al een flinke tijd geleden dat hij nog goed had geslapen. Gelukkig sliep Kittyheart wel vast. Hij keek naar het pluizige, grijs-witte bolletje en snorde. Ze zag er ook zo lief uit als ze sliep. Dat zou Bluewave trouwens wel is mogen zeggen, dat zou misschien charmant zijn tegenover haar. Hij volgde haar prachtige, gesloten ogen naar haar mond. Vanaf daar richtte zijn blik zich richting haar buik en toen naar haar poten. Ze had van die mooie, unieke, korte pootjes, die toch mooi uitkwamen. Zijn staart sloeg heen en weer terwijl hij zijn tijd benutte door naar Kittyheart te kijken. Het was een mooi uitzicht. De maan scheen fel op hun pelzen en Bluewave richtte even later zijn blik richting de hemel. Hij snorde en hij keek verder. Hij kon alleen de donkerblauwe lucht daarnaast nog zien. Het was nog redelijk vroeg in de nacht. Zijn staart sloeg zich automatisch beschermend rond Kittyheart. Even kwam door zijn gedachte dat Mintwhisker en Rainbelly hier ook lagen.

Kittyheart snorde rustig de nacht door. De kou deerde haar niet; hoewel haar vachtje kort leek was het toch zeker isolerend genoeg om haar de nacht door te laten komen. Als Bluewave ook maar niet teveel last had van de kou! Maar ja, in haar droomwereld kwam hij wel voor.. maar daar was het warm! De gedachte aan kou gleed dan ook compleet door haar heen. Het enige wat haar eraan herinnerde was de koele wind die typisch was voor Nieuwblad. Hij moest er vast schattig uitzien als hij sliep.. Kittyheart sliep alleen meestal eerder.. ze was snel moe van haar drukte en energie. Ook was het, als ze eenmaal sliep, bijna onmogelijk om haar wakker te maken. Kittyheart werd deze ochtend voor de verandering eens vroeg wakker. Ze gaapte, stond op en rekte zich eens goed uit. Haar haren gingen even overeind staan van de koude bries die ze voelde, maar het maakte haar wakker. Bijna wilde ze gaan gillen toen een nieuw besef tot haar doordrong. Dit was de Apprentice's Den niet! Het was.. het was.. het was de Warrior's Den! Nog net op tijd dacht ze aan al die andere Warriors als Emberstorm en Leopardstrike die nog verder wilden slapen.. dus deed ze haar mond open en dicht. Toen keek ze naar Bluewave, gaf hem een lik en fluisterde in zijn oor. 'Ik ga even wat eten halen!' Snel rende ze de Warriors Den uit. Ze had beweging nodig, van blijdschap. Een bom met energie was ontploft en de schade zou niet beperkt blijven.. Ze griste twee vinken van de stapel en liep nu rustig terug. 'Alsjeblieft,' fluisterde ze zachtjes, en schoof hem de muis toe. 'Zullen we op patrouille gaan? Als het mag, natuurlijk,' voegde ze eraan toe.

Bluewave was uiteindelijk na een lange tijd weer in slaap gevallen. Een zacht gefluister vulde zijn oor. Zijn trommelvliezen. Hij wou een oog opendoen om te zien wie nou zo idioot was om hem zo vroeg iets in zijn oor te fluisteren. Toen hij de woorden uiteindelijk begreep en de woorden bij de persoon had geplaatst, was die al weg en een koud briesje vulde even zijn longen. Bluewave gromde wat en sliep door. Wie was het nu ook alweer? Oh ja... Kittyheart... Toen werden zijn ogen meteen groot en werd hij meteen wakker. Maar als Kittyheart fluisterde in zijn oor, dan was het niet idioot, dan was het zalig. Hij herhaalde haar woorden, terwijl hij zijn ogen weer sloot. Ze ging iets halen. Hij rook even later een lekkere geur en zijn ogen opende zich meteen. Toen hij Kittyheart zag, spinde hij luid. Hij keek naar de muis en begon hem op te eten. Daarna luisterde hij met een half oor naar Kittyheart. Hij knikte. 'Ja, we gaan dadelijk op patrouille, maar eerst moet mijn schoonheid nog even rusten van haar ochtendjacht,' sprak Bluewave. Hij duwde Kittyheart met zijn staart, die toch redelijk veel kracht had, tegen de grond, rustig natuurlijk en hij keek haar vol gesnor aan. 'Hoe voelt dat nu om in de krijgersden te slapen?' vroeg hij toen lachend.

Kittyheart gaf Bluepaw opnieuw een lik voordat ze aan haar muis begon. Die kon wel wachten. In zijn huidige staat rende die toch niet meer weg. 'Ja, we gaan dadelijk op patrouille, maar eerst moet ik mijn schoonheid even laten rusten van haar ochtendjacht.' Kittyheart liet zich tegen de grond drukken door zijn staart. 'Jacht, jacht..' lachte ze. 'De prooistapel is maar een paar meter verderop, Bluetje.' Kittyheart lachte vrolijk met Bluewave mee. 'Hoe voelt dat nu om in de krijgersden te slapen?' vroeg hij haar. Kittyheart dacht even na en richtte haar blik op het plafond. Een nieuw plafond. Vaak staarde ze ernaar. Elke onregelmatigheid van het plafond van de Nursery en de Apprentice's Den was in haar geheugen geëtst. 'Het is wel wennen,' gaf ze toe. 'Zo'n nieuw gevoel om gewoon.. ouder te zijn in geest.. en bij andere katten te liggen.. Maar het is wel een fijn gevoel!' Kittyheart toverde een lach op haar gezicht. 'Wat vind jij?' Ze keek naar Bluewave en dacht even na over het geluk dat ze had met hem, haar liefde. Hij was lief en knap, hij was alles voor haar. Kittyheart knipperde even met haar ogen, om een vage reden die haar kortetermijngeheugen direct weer losliet. Toen stond ze op. 'Kom je mee, mijn koene ridder, om de stam onzer harten te beschermen tegen aloude kwaden aan de randen van onzes bestaan?' Ze lachte breed. Middeleeuws was niet haar beste taal.

Bluewave snorde terwijl Kittyheart hem een feit gaf over de prooistapel. Hij moest lachen en keek haar toen aan, een excuus verzinnend. 'Nou en, je prachtige pootjes mogen niet beschadigd worden door een paar meter lopen, na!' zei hij toen en hij lachte. Toen Kittyheart over wennen begon, knikte Bluewave begrijpend. Bij haar vraag, dacht hij even na. 'Ik vind het ook wel wennen, maar ik vind het ook fijn dat jij bij mij bent. Samen sterk,' zei hij en hij snorde. Hij gaf haar een lik over Kittyheart's wang. Daarna hoorde hij haar Middeleeuwse woorden, terwijl ze opstond en Bluewave grinnikte. Daarna sprong hij direct overeind en keek haar toen aan. 'Oh mijn mooie jonkvrouw, samen gaan wij onze Clan eren door prooi te halen uit het prachtige termijn buiten ons geweldig kasteel!' antwoordde hij daarop. Daarna besloot hij een lachwekkende actie te doen. Ze sprong tot naast Kittyheart en zorgde dat ze viel, maar voordat ze de grond raakte, ving hij haar soepel op met zijn rug. Kittyheart hing nu over zijn rug en Bluewave begon aan de tocht voor het jagen. Hij zette zijn volle kracht in, ook om Kittyheart een beetje onder de indruk te laten zijn over hem en hij snorde zachtjes.

'Nou en, je prachtige pootjes mogen niet beschadigd worden door een paar meter lopen, na!' Kittyheart lachte; het was zo schattig als hij dat zei. Hij was eigenlijk altijd schattig. 'Bluewave, je bent een schatje,' zei ze, terwijl ze hem een por gaf. Ze meende het echt! Hij was ook gewoon.. zo lief. Hij was het ook met haar eens over de Den. 'Samen sterk!' Hierop kon de grijze poes niets anders zeggen dan te knikken. Het was waar; bij Bluewave voelde ze zich altijd veel sterker. 'Oh, mijn mooie jonkvrouw..' begon Bluewave daarna, waarna hij haar op zijn rug kreeg en wegrende, klaar voor de jacht. Kittyheart schrok eerst een beetje, toen moest ze lachen en speelde het spel mee. 'Oh, de ontvoerder ontvoert me! Iemand, help!' Ze rolde vaag met haar ogen. Jagen, daar had ze wel zin in. Zodra hij stopte sprong ze van zijn rug. 'Wie het eerst vijf muizen heeft,' riep ze lachend, waarna ze snel wegspurtte. Al snel had Kittyheart drie muizen, alleen de andere twee hadden zich verstopt. Snel liep ze naar het veldje en begroef de drie muizen. Misschien dat Bluewave wel dat ze er al vijf had, bedacht ze met een glimlach. Nou ja, dan schoot hij meer op! Al snel ving ze nog een muis; de diertjes hoorden het kleine poesje niet aan komen. Dat was dan weer wel een geluk; ze was lichtgewicht in haar klasse.

Bluewave keek lachend naar Kittyheart, die van zijn rug afsprong en hem uitdaagde. 'Oh, hierin ga je verliezen!' lachte hij, terwijl hij wegspurtte. Twee muizen hadden zijn aandacht al getrokken en binnen een mum van tijd waren ze dood. Hij was niet eens snel. Hij concentreerde zich gewoon en dacht niet aan het wedstrijdje. Hij doodde er nog twee in lange tijd en keerde toen langzaam terug. Hij keek naar een dikke muis. Toen hij over de grond sloop, sprong die weg en Bluewave achtervolgde het diertje. Hij sprong en hitste het dier met zijn nagel op. Daarna scheurde hij de buik door. Hij had er vijf! Maar het had zolang geduurd, dat Kittyheart er ook wel vijf moest hebben. Hij liep terug naar de plaats waar ze vertrokken waren en zette zich neer. Het was vroeg in de middag. Zo'n wedstrijdjes hielpen wel met het snellere jagen. Hij keek naar de struiken, op zoek naar een prachtige, grijze vacht, maar kon tot nu toe nog niks ontdekken. Hij vroeg zich af waar ze toch bleef.

Kittyheart wist dat Bluewave zou antwoorden dat ze zou verliezen. Hij had al bijna vijf muizen, zag ze, terwijl ze de geur van haar vijfde prooi oppikte. Bluewave jaagde het diertje op. Kittyheart sprong er bovenop en doorboorde het nekje. Vijf! Ze wilde teruglopen naar de open plek, toen ze zag dat Bluewave ging zitten en om zich heen keek. Een plan kwam op in haar gedachten. Stilletjes sloop ze om hem heen; ze was vlakbij, maar de wind stond gunstig. Ze zag zijn rug nu, met zijn glimmende vacht. Bluewave verzorgde die gelukkig goed. Een grijns krulde om haar mondhoeken. Ze klemde de muis goed in haar mond en spurtte toen plots naar voren. Kittyheart landde recht op Bluewave's rug en gilde in zijn oor. 'DE VIJFDE MUIS IS GEVANGEN!' Lachend sprong ze weer van zijn rug af en dumpte haar muis bij de anderen. 'Wat zijn we toch goed,' vertelde ze hem met een grote lach op haar gezicht. De zon stond nog steeds wat hoger aan de hemel, de middag was net voorbij. Ze hadden nog genoeg tijd om samen de dag door te brengen op de Hoge Vlaktes!

Sparrowpelt liep over de hoge vlaktes, de middag was net voorbij. En Sparrowpelt wou nog wat jagen, voordat ze terug naar het kamp ging. Ze rook duidelijk geur van een konijn. En ging erop af. Het was nog een hele zoektocht. Maar uiteindelijk zag ze het beest, Sparrowpelt dook in het gras. En sloop erop af. Het konijntje had haar in de gaten, en rende weg. Sparrowpelt sprong op, en ging erachter na. Opeens hoorde ze een stem, gegil klonk in Sparrowpelts oren. Het konijn schrok, en bleef stil staan. Sparrowpelt sprong boven op hem, en doodde het beest. Ze pakte het op. En wou naar de plaats van het gegil toe gaan. Daar zag ze twee bekende clanleden, ''Hé. Als je nog harder gilt. Is Bluewave wel doof.'' zei Sparrowpelt lachte. En keek naar Kittyheart. Daarnaar keek ze naar de prooi die op de grond lag. 5 muizen! ''Mooie vangst,'' zei Sparrowpelt. En wou haar konijn erbij leggen. Toen ze dat had gedaan, ging ze maar zitten, ''Hoe is het?'' vroeg ze. Terwijl ze een beetje spinde. Ze vond het wel leuk met deze twee erbij.

(Ispaloos)

Bluewave kreeg bijna een hartaanval toen hij opeens een gewicht, welleswaar licht, op zijn rug voelde. Hij ontblootte zijn tanden en zijn nagels klapten uit, maar toen zijn oor gepijnigd werd door een geschreeuw, schoot hij in de lach. Zijn oortje bleef heen en weer bewegen, om het geluid te verwijderen. Ah... Hij had ook veel te scherpe zintuigen. Hij draaide zich snel om naar Kittyheart en lachte om haar woorden. 'Vooral jij, schoonheid,' snorde hij, terwijl hij Kittyheart een lik over haar neus gaf. Toen hij een bekende stem hoorde, keek hij op. Sparrowpelt! Hij glimlachte en snorde even. Maar niet zoals hij bij het aanzicht van Kittyheart zou hebben gedaan. Nee, bij Kittyheart snorde hij nog veel harder. Hij keek naar de konijn die Sparrowpelt had gevangen en snorde lichtelijk. Sparrowpelt zei dan wel dat hun een mooie vangst hadden, maar zij had ook een dik konijn gevonden. Bij haar vraag gingen zijn oren heen en weer en hij glimlachte. 'Op het feit dat ik bijna doof ben dankzij deze mevrouw hier naast me na, gaat alles prima met mij,' lachte hij. Daarna keek hij Sparrowpelt aan, terwijl hij ging zitten met zijn staart rond haar poten gekruld. 'En hoe gaat het met jou, Sparrowpelt? Geniet je al volop van je krijgersschap?' vroeg hij. De poes was eerder bekroond geweest tot krijger dan zij, als hij het zich goed herinnerde.

Kittyheart grijnsde blij naar Bluewave. 'Je oren genezen weer wel,' lachte ze vrolijk en veel zachter. Bluewave was ook zo'n charmeur. Plots hoorde ze een bekende stem. Sparrowpelt! 'Hoi Sparrowpelt!' begroette Kittyheart haar vrolijk. Daarna keek ze weer even opzij naar Bluewave. Ze kon haar ogen niet echt van hem afhouden. 'Met mij gaat het goed, hoor, met jou ook? Trouwens, dat konijn is echt een prachtige vangst!' feliciteerde Kittyheart haar. Ze was blij voor Sparrowpelt, dat zij ook Warrior was. Met z'n allen was veel gezelliger dan alleen! Kittyheart sloeg haar staart om zich heen terwijl ze snorde. Hij was gewoon te geweldig om ooit te laten gaan! Kittyheart rekte zich even uit, toen ging ze weer rustig zitten. De zon stond nog hoog aan de hemel, de dag was nog jong. Net zoals Bluewave en zij. Hij was bijna een jaar, zij was 12 manen. Sparrowpelt was even oud als Bluewave. Gelukkig maakte één maandje leeftijdsverschil helemaal niet uit!

Sparrowpelt moest even om Bluewave lachen. Hij was een grapjas, en dat gelde ook voor Kittyheart. De twee waren een grappig duo. En met zijn drieën waren ze een grappig trio. Zij waren de beste vrienden van Sparrowpelt, en ze zal hen beschermen. Sparrowpelt stond op, en liep even rond. ''Oh. Jullie twee. Wat is de liefde? Mooi of lelijk?.'' zei ze heel parmantig. En boog diep voor Bluewave. ''Prins Bluewave. U mag blij zijn met haar,'' zei ze deftig. En boog toen voor Kittyheart. ''Prinses Kittyheart. U mag natuurlijk blij zijn met hem'' Sparrowpelt kwam weer naar boven. En wachtte rustig op antwoord, terwijl ze deftig ging zitten. Met haar borst fier vooruit. ''Un heerlijk weertje. Blieft u nog een muis?'' zei ze heel deftig. Ze had moeite haar lach in te houden. En keek maar naar de prooistapel. ''Ike zie dat de jacht prima is verlopen?'' vroeg ze maar. nog steeds op een deftig toon. Toen ze zo bezig was, begon het wat harder te waaien. Het viel haar op, maar ze lette er maar niet op. Als het ging stormen, merken ze het wel. Sparrowpelt knikte even, en ging toen weer jagen. Ze sloop door het gras, op zoek naar wat prooi. Een rat of zo. Of misschien nog een konijn. Sparrowpelt moest een hele tijd zoeken, voordat er eindelijk een geur in haar snuit kwam. De geur van rat. Ze keek om zich heen, en zag het beest zitten. Hij waste zijn kopje, en had niks door. Sparrowpelt keek nog eens goed, en zag een gat in de grond. Dat kon best het holletje zijn. Sparrowpelt sloop om, zodat ze bij het holletje zat. De rat keek op, en zag haar. Hij probeerde te vluchten, maar Sparrowpelt sloeg hem met een klap dood. Ze stond weer helemaal op, en pakte de rat in haar bek. En liep terug naar Kittyheart en Bluewave. ''Dat is 6,'' zei ze. Terwijl ze de muis bij de rest legde.

Kittyheart knikte naar Sparrowpelt en trok een deftig gezicht. 'Ach, de liefde.. Liefde is als vriendschap, mijn beste vriendin. Prachtig en nodig voor de ziel,' lachte Kittyheart vrolijk. 'Dus bovenal mooi. Laten wij het erop houden dat de liefde ons bij elkaar houdt en dat we er niet vanaf zouden willen, evenals dat mogelijk was,' vervolgde ze, met een knikje naar Sparrowpelt. Ze kende de poes al heel lang en was blij dat ze haar vriendin was. Ze waren een leuk trio, tezamen en dat zou niemand kunnen veranderen. Sparrowpelt mauwde iets tegen Bluewave en kwam toen naar haar toe. Ze glimlachte en knikte. 'Dat ben ik ook zeer zeker, net als met u,' was haar antwoord. Wat was een leven zonder vrienden? Net zo nutteloos als een leven alleen. De deftige toon was ontzettend lachwekkend, iets waar de immer optimistische Kittyheart dol op was. 'De jacht heeft zeer veel opgeleverd en wij kunnen met tevredenheid melden dat het geslaagd is,' antwoordde Kittyheart, terwijl de wind wat harder door haar vachtje begon te waaien. Sparrowpelt ging weer jagen. Kittyheart keek naar Bluewave en grijnsde. Zij hadden allebei al vijf muizen gevangen, al konden het er nog wel meer worden. Sparrowpelt kwam aan met een [rat of muis?] en legde die erbij. Kittyheart grinnikte. 'Laten we op konijnen gaan jagen,' stelde ze voor, terwijl ze de prooi al begon te begraven. Met z'n allen ging altijd beter, omdat konijnen best groot waren en ook sterk en snel. Samen maakten ze een veel grotere kans om er een paar te vangen. Plus, het was gezellig!

Konijntje hier, konijntje daar! - Pagina 8 Kittyheart

~Lolly's zijn Gigantisch Lekker~

~Kittyheart~Raindrop

Het was ondertussen al avond geworden. Bluewave had afscheid genomen van Sparrowpelt en was toen verder gelopen. Nu besefte hij pas dat hij Kittyheart alleen had achtergelaten. Bluewave liep terug naar de plek waar hij Kittyheart en Sparrowpelt voor het laatst had gezien. Er was niemand, dus wachtte Bluewave geduldig op Kittyheart. Zijn blik dwaalde over de velden, die er nu raar uitzagen in het donker. Als allemaal dingen die je wouden pakken. Oké... Dat klonk vreemd. Bluewave dacht aan straks. Straks zou hij lekker bij Kittyheart in de Den liggen, bij de andere katten. Hij had geen idee waar Sparrowpelt was. Die had hij, gelijk met Kittyheart, alleen achtergelaten en als hij eerlijk moest zijn, achtervolgde hij een konijn en vond hij dat zo'n leuke bezigheid, dat hij verder was gerend. Totdat hij op een gegeven moment een heel eindje terug had moeten lopen en nu weer hier zat. Hij keek om zich heen en wachtte rustig op Kittyheart. Zachtjes begon hij een liedje te neuriën. Hij had geen idee welk liedje het was. Misschien iets wat hij vanochtend van een vogel had gehoord? Het had steeds dezelfde toon. Bluewave stopte er uiteindelijk mee en ging liggen. De wind waaide rustig, waardoor zijn vacht opspeelde. Bluewave keek een beetje eenzaam om zich heen. Zonder Kittyheart leek alles totaal anders. Ze waren hier al is geweest. Dat was de begin van hun liefde.

- Sorry, beetje inspi op dit vlak. Sorry Sparrowpelt, maar je bent Rogue geworden en we moesten door met dit topic Wink

Hopelijk vind je het niet erg -

- Ook excuses van mij Wink

-

Kittyheart was ook gaan jagen, zoals gewoonlijk was ze haar totale omgeving vergeten en iedereen kwijtgeraakt. Had ze wel vaker last van, het was vooral irritant voor anderen. Zijzelf had er nooit zo'n probleem mee; de geur zou haar wel terug brengen. Toch was het zonder Bluewave zo.. alleen. Ze was er zo aan gewend dat hij er was, dat het vreemd voelde dat hij er niet was. De wind woei door haar vacht, maskeerde zijn geur. Fijn! En nu? Ze trok even een vreemd gezicht en hief toen haar kopje, om de lucht nog eens goed te ruiken. Maar in plaats van een geur bereikte een lied haar. Een vogel? Nee, ze kende de stem, de intonatie. Een lichte grijns krulde om haar lippen. Allerliefste Bluewave.. De kleine poes begon steeds harder te lopen, tot ze haar schat zag zitten, ondertussen waren de tonen uit de lucht verdwenen. Ze zag hoe hij om zich heen keek, besloot hem niet langer te plagen. Kittyheart sprong opeens tevoorschijn. 'Boe!' riep ze, vrolijk. 'Ik was je kwijt,' snorde ze daarna, waarna ze hem een paar likjes gaf, blij dat hij weer terecht was. De avond was al ingevallen. 'Wat zullen we gaan doen?

~Lolly's zijn Gigantisch Lekker~

~Kittyheart~Raindrop

Hij grijnsde zachtjes en liet zijn kopje daarna weer op zijn poten zakken. Zonder Kittyheart was het echt vreselijk saai hier. Zonder Kittyheart was heel WindClan saai. Zonder Kittyheart zou hij niet eens willen jagen voor de WindClan. Vele katten zouden dit overdreven vinden, maar als je de liefde kende tussen Kittyheart en hem, dan wist je hoe het was om elkaar te missen. Hij kon gewoon niet zonder haar. Hij vroeg zich af of zij het ook vervelend vond om zonder hem te zijn. Hij sloot zijn ogen en sloeg met het puntje van zijn staart ritmisch heen en weer, terwijl hij de geluiden op probeerde te vangen van prooi, zodat hij die eventueel kon oppikken en toch nog wat ving voor de Clan. Het was nu niet bepaald goed als hij niks ving voor de Clan. Hij moest namelijk zijn best doen voor de Clan, ook al zou hij ruzie of zo hebben met Kittyheart. De laatste ruzie die hij met haar had gehad, ging over kits. Hij was bereid voor kits, zij nog niet. Hij had haar op de een of andere manier – waarom hij verschrikkelijk veel spijt had – gepusht en had dat zelf niet doorgehad. Hij schudde zijn kopje beschaamd als hij eraan dacht wat hij gedaan had. Hij probeerde zichzelf ergens anders op te richten en wachtte af totdat hij Kittyheart’s bekende geur zou ruiken. Opeens rook hij haar geur en hoorde hij lachwekkend genoeg haar prachtige stem. Hij keek om en zag haar. Hij snorde luid en keek haar aan, terwijl hij zijn blauwe ogen diep in die van haar liet gaan. Haar prachtige, grijze ogen. Hij grijnsde vrolijk naar haar. ‘Laten we terug naar het kamp gaan,’ zei hij en hij stond op, terwijl hij zachtjes snorde.

- Sorry dat ie zo kort is -

- Nevermind :3 Mijn inspi is ook niet zo geweldig op 4 topics die nogal hetzelfde zijn x3 Maar wel cute <3 -

De wereld leek zo leeg als ze zijn blauwe ogen niet ergens in kon herkennen. Nu de nacht begon te vallen was er zelfs geen blauwe lucht om dat in te zien, geen hint om haar aan hem te herinneren. Maar hij was er, en dat was veel beter dan wat voor hint ook. Kittyheart hoopte dat hij er altijd zou zijn, dat Starclan haar niet alleen zou laten. Als hij er niet was, zou ze dood willen. Sommigen dachten dat ze gek geworden was, dat de liefde maar tijdelijk zou zijn en dat het lomp was om zo verliefd te zijn.. Maar ze was verliefd tot over de puntjes van haar grijze oren. Hoe klein ze ook was, ze was gevuld door liefde voor hem. Ze kon zich niet meer voorstellen dat ze tegen hem uitgevallen was, dat moment dat hij iets zei over kits en zij overstressd reageerde en hem pijn deed. Dat moest ze nog steeds goed maken, en daar deed ze haar best voor. Lief doen was niet moeilijk met Bluewave in de buurt. Hij haalde haar 'soft side' totaal naar boven, daar had ze niets anders voor nodig dan een blik of een lik van hem. Ze keek recht in zijn blauwe ogen toen hij zich omdraaide. Direct begon ze te snorren, vergat de geluiden van trippelende muizen en zingende vogels. Dat was slechts bijzaak. Bluewave was wat ze nu echt nodig had, bij wie ze wilde zijn. Zijn aanwezigheid was onmisbaar. Kittyheart knikte. 'Everywhere you go,' snorde ze met een brede lach. Als hij ergens was, maakte het haar niet uit. 'Dus, wat hebben we gevangen? Kunnen we indruk maken op de rest,' grinnikte ze. Dat viel natuurlijk wel mee, maar sommige katten haalden het in hun kop om te zeggen dat ze alleen maar zaten te flikflooien en niet goed jaagden. Nou, dan zouden ze eens wat laten zien! 'Dan kunnen ze niet meer zeuren over ons,' lachte Kittyheart. Ze zag hun hoofden al voor zich.. Te mooi. Kittyheart en Bluewave waren het stelletje dat de meeste katten als voorbeeld noemden als ze het over een close couple hadden.. Nou ja, ze hadden gelijk!

~Lolly's zijn Gigantisch Lekker~

~Kittyheart~Raindrop