I meant it

Onderwerp: Re: I meant it di 10 feb 2015 - 18:29

Tallshadow
________________________

De poes leek al wel verwacht te hebben dat hij zoiets zou gaan zeggen, wat hem even deed glimlachen, ze kon het goed inschatten. "Sorry, Tallpaw, maar er zit hier een buitengewoon gemiddelde kat naast je." Een bredere grijns verscheen nu op zijn gezicht, duidelijk was wel dat er alweer een idee in zijn hoofd zat, maar hij liet de poes naast hem wel uitpraten. "En voor je me gaat tegenspreken, er is echt niets speciaals. Ik ben niet de slimste, niet de snelste, niet de sterkste, niet de aardigste, niet de mooiste en al helemaal niet de dapperste kat van mijn clan. Blijft er dan nog veel over?" Oke, niet tegenspreken maar wel knikken? Hij durfde het aan, en knikte verwoed, met een twinkeling in de ogen en een grijns op de lippen. "Jazeker," Mauwde hij, met een grinnik in de stem, en sprong bij zijn volgende woorden op van enthousiasme."Je bent officieel de beste in het gemiddelde zijn van iedereen!" En daarmee alsnog heel speciaal.

Onderwerp: Re: I meant it za 14 feb 2015 - 18:45

_{--
Tallpaw grijnsde breed en knikte energiek. "Jazeker," antwoordde hij. Oh StarClan, wat had hij nu weer bedacht? "Je bent officieel de beste in het gemiddelde zijn van iedereen!" Crowpaw sloot even haar ogen. Als ze een mens was geweest, had ze nu een facepalm gedaan. "De beste in gemiddeld zijn..." herhaalde ze langzaam en ze begon te lachen, waarna ze Tallpaw aankeek. Ze schudde haar kop, nog een beetje nagrinnikkend. "Kijk, en daarom ben jij dus wel speciaal", miauwde ze.
--}

I step on broken glass, and dream of soft clouds
When feelings are heavy they become all we are
I meant it - Pagina 5 WC_-_Crowcall_os_veren

Spoiler:

Onderwerp: Re: I meant it za 14 feb 2015 - 23:18

Tallshadow
________________________

Score! Hij had haar aan het lachen gekregen! Lachend sprong hij op, en knikte nog eens wild, waardoor zijn fancy pluk haar op en neer ging. "De beste in gemiddeld zijn..." De twinkeling in zijn ogen was onmiskenbaar, in een bui als deze kon hij niet echt liegen en was hij veel te gezellig. "Officieel ja!" Stemde hij vrolijk in, en bleef grijnzen zodra hij gestopt was met lachen. Het was wel duidelijk dat dit de poes niet vaak genoeg verteld was, en daarom deed hij het, want het was echt zo. "Kijk, en daarom ben jij dus wel speciaal" Werd hem plots gezegd, en zijn grijns veranderde in een ongelovige lach. Dramatisch stortte hij zich tot de grond, en stak zijn staart in de lucht als witte vlag heen en weer zwiepende. "Sorry, perfectly normale dude hier," Mauwde hij terug, in zijn beste gangster impersonation, waarna hij weer rechtop ging zitten en ietwat verlegen zijn borst een lik gunde. Hem werd ook niet zo vaak gezegd dat hij speciaal was, anderen konden het heus denken, maar het zeggen deden ze nooit. Hoe hij ermee om moest gaan was dan ook compleet onbekend voor hem, en dus werd hij acuut verlegen.

Onderwerp: Re: I meant it wo 18 feb 2015 - 20:46

_{--
"Officieel ja!" bevestigde Tallpaw nog eens. Crowpaw glimlachte dankbaar. De enige van wie ze complimenten kreeg was haar vader, maar ze had altijd het idee dat hij het alleen zo voelde omdaat hij haar vader was. Niet dat hij expres tegen haar loog, maar dat hij bevooroordeeld was door hun familieband. Ze had altijd het idee dat hij haar niet echt kende als hij zoiets zij. Met Tallpaw had ze geen enkele connectie op hun zo snel ontstane vriendschap na en ze geloofde hem als hij iets aardigs zij. Misschien was het nog steeds toneelspel, maar ze durfde erin te geloven.
Toen zij haar mededeling deed, leek Tallpaw oprecht verbaasd. "Sorry, perfectly normale dude hier," miauwde hij met zijn staart in de lucht zwaaiend. "Normaal, hm?" zei Crowpaw geamuseerd, terwijl Tallpaw zijn beste gangsterimitatie deed. 'Normaal' was toch wel het laatste woord dat in Crowpaw opkwam als ze aan Tall dacht. De kater werd opeens verlegen en gaf zijn borst een lik. Crowpaw glimlachte. "Ik meen het, Tallpaw. Zo vaak lach ik niet... ik heb niet zo vaak reden om te lachen. Maar jij kan zelfs de meest gemiddelde kat zich nog speciaal laten voelen", miauwde ze zacht. Onder haar zwarte vacht werden haar wangen rood. Ze was niet goed in complimenten ontvangen en ook niet enorm goed in ze zo oprecht geven.
--}

I step on broken glass, and dream of soft clouds
When feelings are heavy they become all we are
I meant it - Pagina 5 WC_-_Crowcall_os_veren

Spoiler:

Onderwerp: Re: I meant it za 21 feb 2015 - 13:36

Tallshadow
________________________

Hij moest lachen om haar reactie toen hij zei dat hij normaal was, het was goed dat ze ook nog wat sarcasme had want sarcasme deed de wereld draaien. Als hij had geweten dat de wereld draaide dan, in ieder geval vond de kater het goed om te merken dat ze alletwee wat losser werden rond elkaar, want die stijve gesprekken hingen hem soms enorm de keel uit. "Ik meen het, Tallpaw. Zo vaak lach ik niet... ik heb niet zo vaak reden om te lachen. Maar jij kan zelfs de meest gemiddelde kat zich nog speciaal laten voelen", Er lag een vrolijke grijns rond zijn mond, en zijn ogen twinkelden gelukkig. Het was wel duidelijk dat hij het fijn vond te horen dat de poes zich in ieder geval wat van zijn complimentjes aantrok. "Dankjewel," Mauwde hij, toen hij weer rustig zat, en keek eens omhoog. "Ik denk dat het belangrijk is dat anderen zich gelukkig en speciaal voelen, elke kat is op zijn eigen manier speciaal," Hij zuchtte eens toen er een wolk voorbij dreef, en er weer vragen in hem opkwamen. "Daarom snap ik ook niet dat Starclan speciale katten uitkiest die met hen mogen praten, zij zijn ook maar gewoon katten, en blijkbaar ben je dus als je doodgaat ineens een heel stuk belangrijker dan wij levenden," Hij bleef het vreemd vinden, niet dat dat betekende dat hij het slecht vond, maar wel vreemd.

Onderwerp: Re: I meant it zo 22 feb 2015 - 8:05

_{--
"Dankjewel," miauwde Tallpaw. "Ik denk dat het belangrijk is dat anderen zich gelukkig en speciaal voelen, elke kat is op zijn eigen manier speciaal." Crowpaw was blij dat hij niet weer helemaal verlegen werd, want dan hadden ze daar allebei maar door al die complimenten over en weer verlegen zitten zijn. Tallpaw richtte zijn blik op de lucht boven hem en Crowpaw keek ook omhoog. Wolken dreven voorbij en eentje schoof voor de zon. "Daarom snap ik ook niet dat Starclan speciale katten uitkiest die met hen mogen praten, zij zijn ook maar gewoon katten, en blijkbaar ben je dus als je doodgaat ineens een heel stuk belangrijker dan wij levenden," zei de ShadowClanner opeens. "Ja, iedereen gaat er altijd vanuit dat StarClan alles weet, maar ze zijn gewoon dode katten. Of doodgaan moet je plotseling wijs en alwetend maken..." mompelde Crowpaw met een zweem van een glimlachje. "Trouwens," zei keek Tallpaw aan. "In StarClan is toch iedereen vriendjes? WindClan en ShadowClan, ThunderClan en RiverClan, allemaal? Waarom moedigen ze ons dan nog steeds aan om elkaar hier in het leven aan te vallen en te vermoorden? En ja, ik weet dat in de Warrior Code staat dat moorden niet mag, maar ik heb niet het idee dat onze leiders dat de belangrijkste regel uit de Code vinden." Kijk maar naar Willowpaw en Sparkshade.
--}

I step on broken glass, and dream of soft clouds
When feelings are heavy they become all we are
I meant it - Pagina 5 WC_-_Crowcall_os_veren

Spoiler:

Onderwerp: Re: I meant it do 26 feb 2015 - 14:54

Tallshadow
________________________

De poes reageerde zoals hij verwacht had met goed uitgedachte woorden. Soms wilde hij dat net zo kunnen doen als zij, zo makkelijk praten en zo goed kunnen nadenken. Overal leek ze een goede gedachte over te hebben en de kater kon het zich voorstellen dat ze hier lang alleen over na had moeten denken. Hij ook wel, maar hij had altijd nog Ace gehad, en hem had het nooit uitgemaakt wat Tall gezegd had. "Ja, iedereen gaat er altijd vanuit dat StarClan alles weet, maar ze zijn gewoon dode katten. Of doodgaan moet je plotseling wijs en alwetend maken..." Hij lachte, dat zou toch mooi zijn. Alwetend worden als je dood zou gaan. De zelfmoordcijfers zouden door die informatie nogal drastisch stijgen. "Trouwens," Zijn blik werd weer gevangen door de amber ogen van de poes. "In StarClan is toch iedereen vriendjes? WindClan en ShadowClan, ThunderClan en RiverClan, allemaal? Waarom moedigen ze ons dan nog steeds aan om elkaar hier in het leven aan te vallen en te vermoorden? En ja, ik weet dat in de Warrior Code staat dat moorden niet mag, maar ik heb niet het idee dat onze leiders dat de belangrijkste regel uit de Code vinden." Hij knikte eens langzaam, en dacht er eens over na. Moorden had hij ook gedaan, maar zijn moeder was heel boos op hem geworden daardoor, en zijn vader had hem ervoor uitgescholden. Waarom wist hij niet precies, aangezien het hem niet leek dat ze over het hoofd hadden gezien dat hijzelf nog het meest boos op zichzelf was geweest. "Ik weet het niet," Mauwde hij uiteindelijk wat zacht, wetende dat ook Shadowclan een flinke moordgeschiedenis had. "Ik weet wel dat we allemaal ons eigen pad moeten volgen, op weg naar onze eigen eindbestemming. Het is niet dat er paden zijn met onze namen erop, maar kruisingen met keuzes. De ene kant brengt een lijk mee, maar veiligheid, de ander brengt ziekte met zich mee. Alle keuzes beïnvloeden wat er om ons heen gebeurt, en paden die elkaar kruisen door middel van keuzes zetten de spelers van het spel op een compleet nieuwe kaart, met nieuwe paden, nieuwe katten, en nieuwe keuzes. Het leven is een spel, en wij moeten het zien te overleven," Hij eindigde zacht, al die tijd had hij naar de lucht gekeken, die rood kleurde, maar nu keek hij weer naar de poes. Zou ze hem nu voor gek verklaren?

Onderwerp: Re: I meant it za 14 maa 2015 - 18:55

_{--
"Ik weet het niet," zei Tallpaw zacht. "Ik weet wel dat we allemaal ons eigen pad moeten volgen, op weg naar onze eigen eindbestemming. Het is niet dat er paden zijn met onze namen erop, maar kruisingen met keuzes. De ene kant brengt een lijk mee, maar veiligheid, de ander brengt ziekte met zich mee. Alle keuzes beïnvloeden wat er om ons heen gebeurt, en paden die elkaar kruisen door middel van keuzes zetten de spelers van het spel op een compleet nieuwe kaart, met nieuwe paden, nieuwe katten, en nieuwe keuzes. Het leven is een spel, en wij moeten het zien te overleven." Terwijl hij praatte keek Crowpaw net als de kater naar de lucht. De zon hing al laag en de hemel kleurde oranje als haar ogen. Boven haar hoofd zouden over korte tijd de eerste sterren zichtbaar worden. Toen hij uitgepraat was, keek ze weer naar hem. "Je lijkt zelf wel een StarClan kat, met die wijze woorden die vast grote waarheden bevatten, maar een kat nog steeds niet veel verder helpen", miauwde ze glimlachend. "Een spel. Spellen zijn toch die dingen die je als kitten speelt? Onschuldig en ongevaarlijk? Een spel dat bij iedere kruising je dood kan betekenen kan ik geen spel meer noemen", mompelde ze, terwijl haar glimlach vervaagde. Ze keek weer naar de lucht. In het oosten was die al donkerblauw en er was wat laaghangende bewolking. "Het lijkt me raar om in een bos te wonen", zei ze opeens. "En niet altijd de lucht kunnen zien."}

I step on broken glass, and dream of soft clouds
When feelings are heavy they become all we are
I meant it - Pagina 5 WC_-_Crowcall_os_veren

Spoiler:

Onderwerp: Re: I meant it zo 15 maa 2015 - 13:09

Tallshadow
________________________

Hij had zichzelf ook wel redelijk verbaasd, het was niet snel iets voor hem om zo serieus te praten, natuurlijk dacht hij er vaak wel aan, maar het hardop uitspreken waagde de kater negen van de tien keer niet. "Je lijkt zelf wel een StarClan kat, met die wijze woorden die vast grote waarheden bevatten, maar een kat nog steeds niet veel verder helpen" Werd hem nu dan ook gezegd, en het deed hem grinniken, een perfecte beschrijving van Starclan katten. "Een spel. Spellen zijn toch die dingen die je als kitten speelt? Onschuldig en ongevaarlijk? Een spel dat bij iedere kruising je dood kan betekenen kan ik geen spel meer noemen" De kater dacht na, niet precies de woorden kunnen vindende die het ooit aan hen uit zouden kunnen leggen. Hij dacht niet dat enige kat precies wist wat er allemaal gedacht werd in Starclan, het was een groot mysterie. "Het lijkt me raar om in een bos te wonen" Sprak Crow plotseling, en de kater keek geamuseerd opzij. "En niet altijd de lucht kunnen zien." Hij knikte eens, bedenkelijk. Natuurlijk moest het voor een Windclan kat vreemd zijn, voor hem niet. "Ik zou me bekeken voelen," Gaf hij eerlijk toe, en wees naar haar territorium. Zo leeg, alsof elke stap een verkeerde was en je gestraft zou worden.

Onderwerp: Re: I meant it wo 18 maa 2015 - 13:40

_{--
"Ik zou me bekeken voelen," vond Tallpaw. Crowpaw grijsnde. "Dat zou ik juist in een bos hebben", zei ze. "Op mijn territorium kun je tenminste terug kijken. In een bos kan in iedere schaduw en in iedere struik wel een ongeziene gluurder verstopt zitten." Ze huiverde even bij de gedachte en keek rond. Misschien zat er nu wel iemand van achter een van die dikke boomstammen naar hen te kijken, zich steeds snel achter de stam terugtrekkend als een van hen zijn kant op keek. Van die gedachte werd ze een beetje zenuwachtig. Zij en Tallpaw zaten hier wel lekker onbezorgd te praten, maar als iemand hen zou zien konden ze best en probleem hebben.
--}

I step on broken glass, and dream of soft clouds
When feelings are heavy they become all we are
I meant it - Pagina 5 WC_-_Crowcall_os_veren

Spoiler:

Onderwerp: Re: I meant it do 19 maa 2015 - 17:11

Tallshadow
________________________

Beleefd en geïnteresseerd luisterde de kater naar wat de poes daarop te antwoorden had, en schoot in de lach zodra het argument van terugkijken erbij gehaald werd. Dat klonk wel echt typisch als een Windclan kat, niets stiekems, alles zo waanzinnig open. In shadowclan was het juist allemaal wat schimmiger, het beviel hem prima het idee dat je alles kon doen zonder dat anderen je doorhadden. Het was iets wat zijn clan anders maakte, maar dit maakte natuurlijk haar clan ook weer anders en dus kon het niet perse slecht zijn. "Dat is de sport," Mauwde de kater uiteindelijk terug, met een glimlach. "Zo blijf je scherp, we kunnen in Shadowclan dan ook zachter lopen dan Windclan," Het laatste voegde hij toe zodat ze wist dat hij niet beter wilde lijken, gewoon eerlijk vergelijken.

3000

Onderwerp: Re: I meant it zo 29 maa 2015 - 11:02

_{--
"Dat is de sport," antwoordde Tallpaw glimlachend. "Zo blijf je scherp, we kunnen in Shadowclan dan ook zachter lopen dan Windclan." "Nou, onderschat de stilheid van WindClan niet hoor, wij besluipen konijnen", zei ze grinnikend. Konijnen hadden grote oren en konden daarmee frustrerend goed horen. Hoe vaak had Crowpaw die enorme oren van ze niet vervloekt als ze haar voor haar gevoel toch echt heel zachte stappen hadden gehoord?
--}

I step on broken glass, and dream of soft clouds
When feelings are heavy they become all we are
I meant it - Pagina 5 WC_-_Crowcall_os_veren

Spoiler:

Onderwerp: Re: I meant it zo 29 maa 2015 - 19:44

Tallshadow
________________________

Hij moest toch wel lachen om wat de poes zei, want daar zat zeker wat in. De konijnen hadden ongetwijfeld grotere oren dan muizen, en waren ook sneller, en toch. "Fair enough," Lachte Tall, en knikte eens, "Klinkt alsof je er wel ervaring mee hebt," Zijn ogen stonden geamuseerd, maar totaal niet veroordelend. "Vroeger kon ik nooit stil zijn, ik was veel te druk, wat niet handig was bij de jacht. Opletten was al helemaal niet mijn sterkste punt, zo ben ik ook vaak in een beekje terecht gekomen, dus ik heb mijn fair share van falende pogingen gehad," Hij glimlachte naar Crow, niets om je voor te schamen. Of, in zijn geval, wel.

Onderwerp: Re: I meant it do 2 apr 2015 - 12:36

_{--
"Fair enough. Klinkt alsof je er wel ervaring mee hebt," zei Tallpaw. Als je eens wist, dacht Crowpaw. Hoe veel konijnen had ze wel niet onvrijwillig gespaard in al die manen? Ze was echt bagger in jagen, al ging het intussen wat beter. Echt prachtig en professioneel zagen haar vangsten er nog steeds niet uit, maar ze ving tenminste iets. "Vroeger kon ik nooit stil zijn, ik was veel te druk, wat niet handig was bij de jacht. Opletten was al helemaal niet mijn sterkste punt, zo ben ik ook vaak in een beekje terecht gekomen, dus ik heb mijn fair share van falende pogingen gehad," zei Tallpaw. Crowpaw lachte. Ze kon zich dat soort acties goed voorstellen bij Tallpaw en ze kon zijn schaapachtige grijns als hij weer eens in een beekje was beland helemaal voor zich zien. "Konijnen merken mij vaak eerder op dan ik hen. En echt, die oren van ze zijn gewoon oneerlijk!" miauwde ze. "Maar in beekjes ben ik nog nooit gevallen." Niet dat er daar zo veel van zijn in het WindClan territorium.
--}

I step on broken glass, and dream of soft clouds
When feelings are heavy they become all we are
I meant it - Pagina 5 WC_-_Crowcall_os_veren

Spoiler:

Onderwerp: Re: I meant it do 2 apr 2015 - 16:17

Tallshadow
________________________

Zodra ze over de oren begon startte de kater met grinniken, want hell yeah die dingen waren enorm! Zo nu en dan was er een dood konijn naast het Thunderpath, of konden ze er met een groep een vangen, maar echt vaak aten ze ze niet. Sowieso vond Tall de beesten redelijk taai, ze renden teveel, een en al spier. "De oren smaken ook niet eens lekker," Mauwde hij met een grimas, zijn fout herinnerende van toen hij ooit eens besloot een oor te proberen. Zandig en vies, dat was alles wat hem ervan was bijgebleven. Ace zou het ongetwijfeld zonder pardon opeten, maar dat was Ace. "Maar in beekjes ben ik nog nooit gevallen." De kater glimlachte. "Het was niet geheel mijn fout, ik ben ervan overtuigd dat het beekje verplaatst was, ik meende me een zandvlakte te herinneren waar het was," Een schaamtevolle blik in zijn ogen vertelde wel dat dat niet helemaal zo was, het was gewoon een domme actie geweest.

Onderwerp: Re: I meant it za 11 apr 2015 - 11:14

_{--
"De oren smaken ook niet eens lekker," zei Tallpaw met een gezicht alsof hij zich die smaak maar al te goed kon herinneren. "Vind je?" vroeg Crowpaw. Zelf vond ze het best meevallen, eigenlijk. Maar goed, zij was het gewend. "Het was niet geheel mijn fout, ik ben ervan overtuigd dat het beekje verplaatst was, ik meende me een zandvlakte te herinneren waar het was," miauwde Tallpaw schaamtevol. Crowpaw trok haar wenkbrauwen op. "Wauw, magische beekjes die zich kunnen verplaatsen, jullie territorium zit vol wonderen", zei ze zogenaamd onder de indruk en ze lachte. "Jullie hebben zeker ook dansende bomen en spookheuvels die verschijnen en verdwijnen wanneer ze willen?"
--}

I step on broken glass, and dream of soft clouds
When feelings are heavy they become all we are
I meant it - Pagina 5 WC_-_Crowcall_os_veren

Spoiler:

Onderwerp: Re: I meant it za 11 apr 2015 - 15:49

Tallshadow
________________________

Crow maakte duidelijk dat zij de oren wel lekker vond, en Tall maakte een speels vies gezicht. Hij even blij dat hij fijn eekhoorns en muizen kon blijven eten zonder afhankelijk te zijn van konijnenoren. Daarna vertelde de kater dat het beekje verplaatst was, en zoals verwacht reageerde Crow met opgetrokken wenkbrauwen. "Wauw, magische beekjes die zich kunnen verplaatsen, jullie territorium zit vol wonderen" Tall knikte langzaam met een bloedserieus gezicht. "Jullie hebben zeker ook dansende bomen en spookheuvels die verschijnen en verdwijnen wanneer ze willen?" De jonge kater lachte. "Ben je gek," grinnikte hij, "De struiken dansen en de bomen zingen," Antwoordde hij de poes, met twinkelende ogen. "Want toen het omgedraaid was zongen de struiken te laag-bij-de-gronds en de bomen dansten te houterig," Pun intended.

Onderwerp: Re: I meant it ma 13 apr 2015 - 20:33

_{--
"Ben je gek," grinnikte Tallpaw, "De struiken dansen en de bomen zingen. Want toen het omgedraaid was zongen de struiken te laag-bij-de-gronds en de bomen dansten te houterig." Crowpaw kreunde. "Meen je dat nou, Tallpaw, meen je dat nou?" Maar haar ogen twinkelden ook van vrolijkheid. "Maar denk maar niet dat jullie territorium beter is dan het onze. Wij hebben een meer waar sterren in twinkelen en in groenblad komen de wolken soms naar beneden en veranderen in schaapjes om ons gras te eten." Ze grinnikte. Daarna keek ze heel serieus en zei op zachte, zware toon: "En dan is er ook nog Hollowvoice..." Ze had geen idee wie Hollowvoice was en of het ooit iemand geweest was, maar ze was helemaal klaar om dat hier ter plekke te verzinnen. Ze had het niet verwacht, maar haar kop zat meteen vol ideeën.
--}

I step on broken glass, and dream of soft clouds
When feelings are heavy they become all we are
I meant it - Pagina 5 WC_-_Crowcall_os_veren

Spoiler:

Onderwerp: Re: I meant it di 14 apr 2015 - 13:31

Tallshadow
________________________

Het feit dat ze zijn pun snapte en erop reageerde maakte dat de kater hard moest lachen, het was zo fijn om met iemand te praten zonder de hele tijd over je schouder te kijken. In de clan werd er gepraat als hij met iemand praatte, hier op dit moment niet, ze waren even vrij. Alles mocht. "Maar denk maar niet dat jullie territorium beter is dan het onze. Wij hebben een meer waar sterren in twinkelen en in groenblad komen de wolken soms naar beneden en veranderen in schaapjes om ons gras te eten." Zijn ogen twinkelden, en hij zag het hele verhaal voor zich, "Wel lieve schapen toch? En hopelijk niet zo groot als huizen," Het idee alleen al van schapen op je territorium was vreemd voor hem, hij snapte wel dat het een grap was, maar serieus in gaan op grappen was een van zijn favoriete bezigheden. "En dan is er ook nog Hollowvoice..." Tall boog zich naar voren, dit verhaal wilde hij natuurlijk wel horen, wie was het en waar kwam ze vandaan? Eens zien hoe Crow haar web verder zou spinnen.

Onderwerp: Re: I meant it wo 15 apr 2015 - 18:49

_{--
"Wel lieve schapen toch? En hopelijk niet zo groot als huizen," zei Tallpaw. Crowpaw haalde haar schouders op. "Er zijn grote die zelfs boven die bomen van jullie uitsteken, maar ze zijn heel lief", antwoordde ze, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Toen ze begon ove Hollowvoice, leunde Tallpaw geïnteresseerd naar voren, wat Crowpaw aanspoorde om verder te gaan. "Hollowvoice, mistfluisteraar, schrik van de open velden", ging ze verder op zachte toon. "Ooit, lang geleden, leefde ze in WindClan en was haar naam... Lilybreeze. Ze was de mooiste kat die men ooit had gezien en als ze zong, zwegen zelfs de vogels om haar lied niet te verstoren. Geen kater of poes kon haar weerstaan. Steeds werden ze verliefd op haar en misschien hield zij ook wel van hen, in het begin. Maar ze was wreed. Ze manipuleerde ze om katten die ze niet mocht uit de weg te ruimen. Maar uiteindelijk was ze nooit tevreden. Niemand was goed genoeg. Ze gingen haar vervelen, iedere keer weer, en dan verdwenen ze. Zo'n verdwenen kat werd dan gevonden onderaan de Uitkijkrots of in de buurt van de grenzen, of helemaal niet. Niemand verdacht de schone Lilybreeze, alles wat door haar mooie stem gezegd werd, werd geloofd. Het waren rogues geweest, of Lilybreeze had hen afgewezen en ze waren zelf uit wanhoop van de Uitkijkrots gesprongen, dat was wat iedereen geloofde..." Crowpaw ging helemaal op in haar verhaal. Terwijl ze praatte, kwamen er nieuwe ideeën in haar op. Ze herinnerde zich nog een avond dat de apprentices spookverhalen aan elkaar gingen vertellen. Zij had gezwegen, uit verlegenheid. Nu kwam ze erachter dat ze het heerlijk vond zo'n verhaal te vertellen.
"Op een dag was het voorbij. Een groepje nestgenootjes zag hun broer in haar betovering vallen en vertrouwde het niet. Ze hadden al eerder een oudere zus verloren, die in haar laatste dagen veel met Lilybreeze had opgetrokken. Ze volgden Lilybreeze en de jonge kater naar de Uitkijkrots, ontdekten dat Lilybreeze ook hem eraf wilde duwen en vielen aan. Nog nooit heeft een groep katten één poes met zo veel woede aangevallen. Ze beten haar oren eraf. Ze klauwden haar ogen uit. Ze scheurden haar aan stukken." Crowpaws stem was harder geworden en ze was half overeind gekomen. Nu ging ze weer zitten en sloot even haar ogen. "Zoals vast al duidelijk is, was ze toen dood", zei ze kalm. Ze opende haar ogen weer en ging op zachte toon verder. "Maar het was nog niet voorbij. Je zult wel begrijpen dat ze in Zilverpels niet welkom was, maar in de Dark Forest, waar enkele katten zaten die, aangespoord en opgejut daar haar, de vreselijkste dingen hadden gedaan. Zij koesterden een diepe haat jegens de poes van wie zij zo veel hadden gehouden en joegen haar weg. Er was geen plaats voor haar in het leven, maar ook niet in de dood. Zo werd ze gedwongen om tussen twee werelden te leven. Ze waart rond over de velden die eens haar thuis waren. 's Morgens vroeg wordt de mist soms zo dik dat een kat zijn eigen poten niet kan zien en dan horen ze haar. Haar betoverende stem roept zacht hun naam en ze kunnen niet anders dan volgen. Ze lopen achter die zachte, lokkende stem aan en merken niet dat gras verandert in steen... Tot het te laat is. Later op de dag wordt het lichaam van een kat onderaan de Uitkijkrots gevonden. Soms met een dromerige, gretige glimlach rond hun snuit, soms met een gezicht vertrokken van angst, alsof ze in die laatste seconden een kat hebben gezien, een poes die eens mooi was, maar nu met kapotte oren, een rottende pels en lege, starende oogkassen. Geen Lilybreeze meer, maar Hollowvoice, die met haar stem het einde van velen fluistert..." Haar eigen stem was intussen verworden tot niet meer dan een fluistering, terwijl ze Tallpaw aanstaarde. Ze had nooit gedacht dat ze zo van het theatrale was geweest, maar nu genoot ze ervan. Ze was niet eens bang dat Tallpaw het stom of overdreven zou vinden, zoals ze anders gevonden zou hebben. Ze dacht er simpelweg niet aan.
--}

I step on broken glass, and dream of soft clouds
When feelings are heavy they become all we are
I meant it - Pagina 5 WC_-_Crowcall_os_veren

Spoiler: